De Nachtwacht kijkt terug

Een van de leerlingen vraagt zich af waarom er geen rolluik voor hangt. Een ander of het wel het echte schilderij is, en geen uitvergroting. „Hoe kregen ze het zo groot?”

Dit is wat De Nachtwacht ziet. De foto werd deze woensdag gemaakt vanaf de plek waar het schuttersstuk van Rembrandt van Rijn hangt, in de grote Eregalerij van het Amsterdamse Rijksmuseum.

Tijdens de formatie-onderhandelingen voor Rutte III lekte uit dat de partijen scholen wilden verplichten ieder kind minstens één keer naar het Rijksmuseum te sturen. In het regeerakkoord bleek de soep al iets afgekoeld: het wordt voor alle kinderen „mogelijk” het museum te bezoeken. Het gaat erom dat kinderen „leren wie ze zijn” – een ander museum is ook goed, zei minister Ingrid van Engelshoven (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, D66) later in de Tweede Kamer.

Scholen weten het Rijks sowieso al te vinden. Het museum ontvangt zo’n 150.000 leerlingen per jaar. Ze worden vaak opgehaald met speciale bussen en landen dan in kleermakerszit voor de Nachtwacht. Op een doordeweekse ochtend als deze soms met wel vijf groepen tegelijk.

In de Nachtwachtzaal houden ze het makkelijk een kwartier vol. Iedereen luistert opvallend aandachtig. Bevlogen wijzen de museumdocenten aan waar de leerlingen moeten kijken. „Daar, zie je het halve gezicht boven die schouder? Dat zou van Rembrandt zelf kunnen zijn.” En: „Gevoel voor actie maakte Rembrandt bijzonder. Zie je het wapen dat wordt afgevuurd?”

De Nachtwacht als nationale zoekplaat.