Het beste van 248 keer binnenkijken

Daniel Rozenberg heeft nogal geluk met onroerend goed. Op zijn 23ste kocht hij voor een habbekrats de dichtgetimmerde coffeeshop van Klaas Bruinsma, die net was geliquideerd. Daar ging Rozenberg (pseudoniem Dadara) wonen en werken. Hij is kunstenaar. Op zijn 34ste liep hij een keer om 03.00 ’s nachts over straat en zag hij een oude man rommelen in een berg vuilnis. De man vroeg: „Wil jij een mooi groot huis hebben?” Rozenberg zei ja en liep mee. De man had inderdaad een groot pand, in de Pijp, dat hij had volgestouwd met voorwerpen uit het vuilnis. „De spullen afzonderlijk waren troep maar de verzameling was een kunstwerk.” Hij kocht het huis en woont er sindsdien.

Foto Thijs Wolzak

Zijn moeder is de baas van het interieur, vertelt Soufiane Moussouli. Ze kwam in 1986 in Nederland wonen toen ze trouwde met zijn vader. „Ik wil een woonkamer zoals in Marokko”, had ze gezegd. Soufiane (28) en zijn broer, van 23 jaar, groeiden er op en wonen er nog. Als hij de deur uitgaat, wil hij ook zo’n interieur. Het huis staat in Lelystad, Soufiane werkt en studeert in Amsterdam. Zijn opa verhuisde naar Lelystad toen de hondenvoerfabriek waar hij werkte er naartoe ging.

Foto Thijs Wolzak

Het huisje dat Heleen van Rosmalen (textielinkoper, 34) twee jaar geleden in Utrecht kocht, diende vroeger als opslagplaats van een loodgieter. Tien jaar geleden verbouwde architect Rolf Bruggink het oude, kleine pandje van twee verdiepingen – vloeroppervlak 5 bij 6 meter – en plaatste er een derde verdieping bovenop. Op de begane grond kwam de keuken, daarboven de huiskamer/ badkamer, en helemaal boven de slaapkamer. Met de trappen (en daaronder kasten) aan de zijkant, lijken de kamers toch heel ruim.

Foto Thijs Wolzak

Zo’n veertig jaar geleden kwam Marcel van Riel (72, bouwkundig ingenieur) terug van een studiereis toen zijn vader zei: „Ik heb een boerderij voor je gekocht.” Marcel en zijn geliefde Angèle (68) namen hun intrek in het voorste deel van de langgevelboerderij om van daaruit stukje bij beetje de boel te verbouwen. Het is een oneindig project geworden, hun levenswerk. Hoeveel keer zullen ze wel niet op en neer zijn gegaan naar België en Frankrijk voor ijzerwerk, hardsteen, houten vloerdelen en tegeltableaus om hun droom, een labyrintische bibliotheek van de kelder tot de nok, langzaam waar te maken. Zo hebben ze hun eigen bouwmarkt aangelegd, wanneer wat van pas kwam, zagen ze later wel. De balustrade op de foto is geconstrueerd van een hek dat in een dorp langs de Loire stond. „Vroeger kreeg je het mee voor oud-ijzerprijzen”, zegt Angèle. En soms moet het huis zich maar aanpassen aan de vondst. Voor een vier meter hoge kruidenierskast werd een soort kelder gegraven, zodat de kast intact kon blijven.

Foto Thijs Wolzak

„Dit is gewoon onze keuken.” In de Palm Diner van technical productmanager Eric van Spreuwel (49) en grafisch vormgever Saskia Zwerver (52) komen nooit betalende gasten. Het is geen restaurant, maar onderdeel van hun huis dat volledig in Amerikaanse jaren ’50-stijl is ingericht. „Dit is geen hobby maar onze lifestyle.” Van Spreuwel danste in de box al op rock- ’n-roll. Kleding, kapsel, muziek en interieur worden erop afgestemd. In de tuin staan palmbomen, „voor het Californië-gevoel”, en in de Polynesische Tiki-lounge schenken ze cocktails.

Foto Thijs Wolzak

Toen Arno Coenen ( 41) en Iris Roskam (37) een kind kregen, vertrokken zij uit Rotterdam. Naar Klaaswaal. Hoofd verbouwing was Iris. „Ik heb alles eruit getrokken wat erin zat.” Ze wist precies hoe het moest worden door een fotootje dat ze als kind zag van het huis van kunstenaar Alfons Mucha. De „kartonnen” deuren verving ze door nieuwe oude deuren, de ornamenten boven de doorgang figuurzaagde ze zelf. Ze was glasblazer, maar ontdekte door het klussen dat het niet uitmaakt wat ze met haar handen doet. „Het is gewoon leuk om te scheppen.” Arno weet wel waarom Iris alles doet in huis. „Mannen kamperen, vrouwen wonen. En ik vind alles mooi wat zij bedenkt.”

Foto Thijs Wolzak

Het huis in Gouda zag er „nogal gedateerd” uit, toen hij het vijftien jaar geleden kocht, vertelt kunstenaar Stellan Aanhane (43). „Boeren plavuizen op de grond en steenstrips op de muur.” Aanhane verfde die muren geel, de keuken rood, maakte een boog – „die zag ik in een Chinese film” – en een ronde badkamer waar je omheen kan lopen. „Ideaal voor tikkertje met Luna.” Zijn dochter, een paardenmeisje. „Voor haar vierde verjaardag bezochten we de manege, twee jaar later gaan we nog elke week.”

Foto Thijs Wolzak

Hennie Bosman (45) heeft dit kasteel, in het Zeeuwse Zuid-Beveland, zelf ontworpen, haar man heeft het gebouwd. Hij is aannemer. Ze wonen er sinds 2010 met hun twee kinderen. Ze zijn, vertelt Hennie, „kasteelf anaten”. Ze hebben een souterrain, een bel-etage, een orangerie en torenkamers boven. Alles in het kasteel is handgemaakt of zelf bedacht en uitgevoerd door een van de fabrikanten die leveren aan haar interieurbedrijf. De spullen krijgen een „living finish” (een beetje versleten) zodat zij, en bezoekers, zich thuis voelen. „Je mag hier overal aankomen. In een echt kasteel mag dat nooit.” Uit het hele land komen bruidsparen om hier te trouwen of een bruidsfoto-shoot te doen.

Foto Thijs Wolzak

San Proper (38) woont in een nieuwbouwappartement van ongeveer 50 vierkante meter, vlakbij de „de hoeren” op de Ruysdaelkade in de Amsterdamse Pijp. Hij heeft een echte vrijgezellenwoning, zegt hij zelf. Hij wordt niet gek van de chaos, hij houdt ervan. „Het is soms een flinke pleuriszooi maar ik weet waar alles ligt.” Dat past bij zijn leven. Hij draait drie keer per weekend als dj in clubs en treedt tien keer per jaar op als muzikant. Hij reist veel voor zijn werk, nu zit hij in Berlijn. Maar dan is het weer Japan, Brazilië, Engeland, Frankrijk. „Het is onhandig om een vrouw te hebben.”

Foto Thijs Wolzak

Psychiater Menno Oosterhoff (61) en leerkracht Dineke Linzel (51) wonen met hun kinderen Joël (16), Paulus (15) en Lasse (11) in „een holletje” op het Groningse platteland. Toen ze het huis in ’91 kochten was het „heel keurig”, wit en licht. Het eerste jaar woonde het stel in een tentje in de tuin „om te genieten van de vijver vol kikkers”. Nadat de tuin was beplant met „de halve flora van Nederland” moest het huis gezellig worden.

Foto Thijs Wolzak

„Doet u wel schone kleren aan?” Beatrix Aaftink, (72, ex-lerares Frans) is bang dat het bezoek ziektes meeneemt naar haar ecologische cattery. Ze fokt er Siamezen. „De katten zijn een deel van mijn hart.” Rond haar dertigste ontmoette ze op een kattenshow een fokster bij wie ze in de leer ging. In dit huis fokt ze nu al 30 jaar. Overal liggen witte tegels en boven zijn alle kamers gescheiden door stalen traliedeuren. Via een camerasysteem kan ze de kamers observeren.

Foto Thijs Wolzak

„Hoe leger je huis, hoe meer je persoonlijkheid naar voren komt”, vindt kunstenaar/fotograaf Monika Dahlberg (40). Ze woont „ruim en goedkoop” midden in Doesburg boven „een soort winkel van Sinkel” met een „typisch Nederlands” uitzicht op de Hema aan de overkant. Niet echt pittoresk, maar „ik woon hier prima, ik kan hier goed werken”. Haar atelier/slaapkamer is aan de achterkant. Daar monteert ze arthousefilms en maakt ze fotoboekjes (die ze via Facebook verkoopt) van trips naar bijvoorbeeld Rotterdam, New York, Berlijn of Kenia, haar geboorteland. Ze werkt er ook aan haar expositie met „rauwe en eerlijke” zelfportretten: „Mijn reactie op al die gelikte social media-foto’s.”

Foto Thijs Wolzak

Dinie Baauw (63) woont al 44 jaar in dit rijtjeshuis in het Soesterkwartier in Amersfoort, eerst met haar twee kinderen en sinds 18 jaar ook met Peter Baauw (63, chauffeur bij TNT). Dinie houdt van barok. De tafel, de stoelen, de vitrinekast zijn in ‘Lodewijkstijl’. „Maar niet honderden jaren oud, hoor.” In de vitrinekast staat een deel van de porseleinverzameling van Dinie. „Het is nu een stukje rustiger dan vroeger, toen ik jong was stond het hele huis er vol mee. Maar het is een hoop werk, met de scheerkwast steeds alles afstoffen.” Eén slaapkamer staat 49 weken van het jaar volgestouwd met kerstspullen. Elk jaar op de dag na Sinterklaas begint Dinie met versieren, daar is ze wel een week zoet mee en dan heeft ze nog lang niet alles uitgepakt. In de hoeken van de ramen heeft ze dit jaar kunsttakken die er bevroren uitzien. Linksvoor in de kamer is een dorp opgebouwd. Rond de boom de kerststal, buiten beeld op de kast nog een hert en een kerstman. De boom is van kunststof. „Dat is even één keer duur, maar hij gaat jaren mee. Van een echte boom, met al die naalden, krijg ik de kriebels.” Wat betreft de kleuren is Dinie met de jaren verschoven van rood-groen, naar goud-rood en nu vooral wit, en veel bloemen in plaats van ballen. „Mooi rustig.”

Foto Thijs Wolzak

Martijn Sijbesma (47) en zijn vrouw Ytsje wonen in een oude, Friese kosterswoning uit 1740. Er staat een gereformeerd kerkje achter, uit 1890, dat ook van hen is. Ze hebben alles ingericht met oude meubels die ze verzamelen op markten. Vorig jaar hebben ze ook het oude tongewelf in de kerk gerestaureerd. Ze zijn niet gelovig maar houden van kerkelijke kunst. Een groot deel van de beelden en schilderijen in hun huis komt uit katholieke kerken. Martijn is kunstschilder, Ytsje hoornist.

Foto Thijs Wolzak

Marco Groeneveld (46, muzikant, werkt bij UWV) is geboren in dit jarendertighuis bij Zwolle. Toen stonden er nog geen palmbomen in de tuin. En ook binnen geen gekkigheid, totdat Marco het huis overnam. Al op zijn vierde luisterde hij naar Johnny Cash en Elvis, hij bewaarde kaasprikkers met stars & stripes en op zijn 14e begon hij bloempotten met vrouwenkopjes te verzamelen. Toen hij in 1989 naar Amerika ging, viel alles op zijn plaats. „Die naoorlogse arbeiderscultuur, de opkomst van de massaconsumptie en de invloeden van nieuwe vakantiebestemmingen zoals Hawaii. Wow!” Nu is huize Groeneveld een tropische verrassing in Overijssel. Marco’s moeder, die 2,5 jaar geleden overleed, vond het prachtig.

Foto Thijs Wolzak

Hartje Rotterdam woont filmmaakster Sonia Herman Dolz (52) met haar zoons Saladin(18) en Sakibu (17) in het huis van haar overleden moeder, de uit Spanje afkomstige kunstenares Dora Dolz. „Hier woonde en werkte ze.” Volgens Sonia Herman Dolz was haar moeder een „inspiratiebron” voor heel veel mensen. „In de ene hand hield ze een kwast, in de andere een pollepel. Ze maakte kunst, zong, kookte en organiseerde feestjes hier thuis. Ze was fameus om haar gastvrijheid.” Sonia Herman Dolz maakte in 2006 al een documentaire over haar. Nu heeft ze, samen met haar broer Pedro, als eerbetoon deze kamer ingericht. Er staan alleen spullen en kunstwerken van moeder Dolz.

Foto Thijs Wolzak

Lees ook deze artikelen