Is dit een bizarre thriller? Of toch een fabelachtig verhaal?

De laatste dag van het jaar en ik raak weer geïrriteerd over de dikke zaterdagkrant van NRC. Hoe komt een mens daar in godsnaam in deze tijd nog aan toe?

Enfin. Ik haal eerst alle bijlagen uit de krant om überhaupt te kunnen beginnen. Wat is dit? ‘Ria is weg’? Nou ja, komt straks wel, eerst boodschappen doen en oliebollen halen.

Na al het geknal ’s avonds, het is inmiddels één uur ’s nachts, werp ik nog een blik op het verhaal van een vrouw, die al 46 jaar is vermist.

Ik begin te lezen en word onmiddellijk in de meest bizarre thriller meegevoerd.

Is dit waar? Of is dit gewoon een schitterend geschreven verhaal door een schrijver, die ons zogenaamd laat denken dat een journalist dit na 46 jaar nog eens heeft opgetekend?

Ik word moe en zie tot mijn genoegen, dat het verhaal nog lang niet uit is. Morgen verder.

Vandaag dus, tong bijna uit de mond. Wordt het een open einde? Het is bijna niet meer te verdragen. Is de oudere vrouw op het balkon Ria? Nee, te zwak voor een einde... Is het misschien toch echt gebeurd? Laat het opgelost worden!

Hoe dan ook een fabelachtig verhaal – een groot compliment voor journalist Freek Schravesande. Bedankt!

Ria is weg (2)

Anonimiteit

Allereerst mijn complimenten voor alle betrokkenen voor uw zeer boeiende bijlage ‘Ria is weg’. Mogelijk heeft het ergens nog enig effect en leidt het alsnog tot een oplossing: dat zou voor de familie en vele anderen een goed begin van 2018 kunnen zijn. Wat mij opviel, was het aan voorbijgangers etc. vragen en roepen naar en om Ria, zonder enig resultaat. Zou het niet kunnen zijn, dat je juist de echte Ria mist omdat zij bewust daarop niet reageert, om in de anonimiteit te blijven? Misschien moet je daarom in zo’n situatie een andere naam gebruiken of iets dergelijks?

Ria is weg (3)

Dit jaar weer aub!

Complimenten voor het verhaal ‘Ria is weg’. Beschreven en belicht vanuit alle betrokkenen. Dat biedt mij als lezer meerdere perspectieven op de zaak. Bovendien geeft het inzicht in het leed van al die families waar een man of vrouw is verdwenen. Boeiend tot de laatste zin. Ik heb het artikel in één ruk heb uitgelezen! Mooi dat de redactie ook investeert in deze vergeten zaken en hier ruimte voor maakt. Dat siert NRC! Hopelijk kunnen we in 2018 weer zo’n longread verwachten!