Heeft Camiel Eurlings met zijn excuses voor de grove mishandeling van zijn toenmalige vriendin het vertrouwen van het publiek en de sportwereld herwonnen? Of heeft hij zichzelf onsterfelijk gemaakt door zijn misstap af te schilderen als een „wederzijds handgemeen”, waar hij alleen „voor zijn aandeel” verantwoordelijkheid neemt?
De vraag stellen is hem beantwoorden. Eurlings biecht is onoprecht en te laat en wordt gekenmerkt door eufemismen en verkapt zelfbeklag. Indachtig zijn enigszins barokke voornemen „va banque in de spiegel te kijken” moet worden geconstateerd dat hij nog een lange weg heeft te gaan. In een tijd waarin eindelijk nota wordt genomen van intimidatie, geweld, machtsmisbruik en aanranding van vrouwen door mannen in machtsposities, omschrijft Eurlings zijn eigen wangedrag als een „pijnlijk voorval voor mijn ex-vriendin en mij”.
Een ‘voorval’, betekent dus ‘iets dat zich onverwacht voordoet’ – een van buiten komende gebeurtenis, ofzo. Het is het soort steriele terminologie waaruit alle schuld en boete zorgvuldig is verwijderd. Die bij voorkeur wordt gehanteerd door daders die geen inzicht hebben in hun gedrag, zoals dat in de rechtszaal heet, wat doorgaans ook blijkt uit hun proceshouding. Dat is bij Eurlings het geval, die bij iedere poging zichzelf te verklaren de vlek weer groter maakt.
Van een strafblad wil hij bijvoorbeeld niet weten, een taakstraf deed hij niet, doch slechts „enkele dagen maatschappelijk werk”, alsof dat vrijwillig was. De transactie met het Openbaar Ministerie duidt hij zoveel mogelijk als „minnelijke schikking” aan, nadrukkelijk „zonder vaststelling dan wel erkenning van schuld”. Wat dan weer de vraag oproept waar hij dan eigenlijk excuses voor aanbiedt, als hij kennelijk geen schuld heeft. Eurlings lijkt nog steeds van mening dat hij door zijn ex is mishandeld, en niet andersom, getuige ook zijn aangifte destijds wegens smaad tegen haar.
Het totaalbeeld is dat van een opportunistische bestuurder die zich op het laatste moment voor het tribunaal van de publieke opinie het vege lijf probeert te redden. Maar die daarin, hoezeer hij ook het tegendeel beweert, niet oprecht is. Juist omdat hij nog steeds niet begrijpt dat hij en hij alleen een fout beging door een ander zo te mishandelen dat zij er letsel door opliep. Dat zoiets strafrechtelijk dus een misdrijf oplevert waar sancties bij horen, die hij accepteerde en die ook als genoegdoening voor het slachtoffer moesten dienen. Dat hij zich schaamt, willen we wel geloven, maar hij kan voor zijn eigen gedrag almaar niet de juiste woorden vinden. Schuldbewust is hij immers alleen „voor zijn eigen aandeel”.
Velen voelden zich beledigd door de ‘biecht’ van een man die zijn vrouw sloeg en zichzelf slachtoffer waant – en terecht. Als Eurlings met zijn verklaring echt ‘alles op het spel’ zette, va banque ging, dan is hij erin geslaagd dat ook in één keer te verliezen. Hij doet er goed aan de IOC-zetel op te geven.
In het Commentaar geeft NRC zijn mening over belangrijke nieuwsfeiten. De commentatoren schrijven deze artikelen in samenspraak met de hoofdredactie.