Kartoffel is totaal pretentieloos en daardoor heel sympathiek

Bijzonder

We verkeren in winterse sferen, dus eten we bij Kartoffel, een Duits georiënteerd restaurant in Utrecht. Gemütlich! Wat zich daar vanavond voltrekt is niets minder dan een klein culinair drama. We eindigen zacht snikkend in de foetushouding onder de douche, in een vergeefse poging deze aanranding met currywurst van ons af te spoelen.

Maar, eerlijk is eerlijk: dat hadden we van tevoren kunnen weten. Alles aan de website, de gerechten en vooral de prijzen schreeuwt: vreetschuur. Laten we het dan ook als zodanig beoordelen. Bijvoorbeeld vanuit het perspectief van de armlastige student die alle zestien soorten Griekse gril bij Mr. Jack’s al twee keer heeft gehad (google maar eens, kun je lachen).

Kartoffel zit verstopt aan de kade van de Oude Gracht, daarvoor moet je een trapje af langs het water. Binnen is de ruimte gehuld in Oktoberfest-aankleding: veel donker hout, bierglazen met een handvat en een verdwaalde lantaarnpaal. Leuk detail: de toilet-icoontjes dragen lederhosen en een dirndl-jurkje. Dat doet de bediening helaas niet. Maar hun blauwgeblokte overhemden passen ook perfect in het decor. Het bedienend personeel is overwegend ongeïnformeerd (de weekspecialiteit is „iets met stoofvlees in zure saus…”) maar heeft wel schwung: vriendelijk, vrolijk en behulpzaam.

Ook leuk: je mag je eigen muziek opzetten via je smartphone. Daarvoor moet ik een app downloaden, die we, ondanks alle tijd en moeite van het personeel, niet aan de praat krijgen. De manager is de beroerdste niet en wil na 23 uur best Rammstein draaien – hij had allang door welke ‘grap’ ik wilde uithalen (ik opteerde voor ‘Links, 2, 3, 4’).

De muziek wordt sowieso tijdelijk overstemd door lallende studenten die met de vuisten op tafel beuken en Duitse liederen scanderen. Gelukkig wordt dit ook bij Kartoffel niet als salonfähig gezien en grijpt de kok vakkundig in na de vierde strofe.

Op de kaart

Ik heb het zo lang mogelijk uitgesteld, maar nu moet ik toch echt iets over het eten zeggen. De gaatjes in de bodem van de flammkuchen doen vermoeden dat die uit een pakje komt. Maar hé: dat ding kost 4,50 euro (!) en er zit gesmolten kaas op. Gaat er prima in. De currywurst (11,50 euro) komt met een zwarte piste van zuurkoolstampot, een plas ondefinieerbare jus en een aha-erlehbnis: dit doet denken aan de zooi die ik ooit om drie uur ’s nachts op een Berlijnse straathoek at.

Wel supertof is dat deze curry-bratwurst-combinatie ook vegetarisch wordt aangeboden (12,50 euro) – van die vleesvervangers die je ook in de supermarkt kunt krijgen. Niet veel mis mee. De saus is even ondefinieerbaar, maar wel anders.

De Schweinshaxe (14,50 euro), een groot stuk gestoofd varkensvlees met bot, is het smakelijkste van de avond. De saus erbij is weer bindmiddel op smaak gemaakt met zout. De diepvries-rösti-rondjes zijn … ehm … knapperig. Maar hey: het is een goede bodem voor een avond stevig zuipen.

Het toetje (prefab-strüdel in een plas vla, 3,50/6 euro) laat nogal lang op zich wachten, omdat de wifi het soms niet doet in de keuken. Maar hey: het levert wel weer een gratis schnaps op bij de koffie.

Dat men hier geen onderscheid maakt tussen likeur (mierzoet) en eau de vie (twee keer zo sterk) kan voor verrassingen zorgen. Maar hey: we kwamen toch voor het bier.

En laat dat nu het enige minpunt zijn vanuit ons perspectief: het duurt héél lang voordat het bier er is …

Eindoordeel

Kartoffel is écht totaal pretentieloos en daardoor eigenlijk heel sympathiek. Je kunt er voor weinig geld even snel iets naar binnen schuiven en wordt geholpen door lieve vrolijke mensen.

Wat betreft het eten zelf: het was warm en we zijn er niet ziek van geworden. Het bier smaakte goed. Ik weet echt niet goed wat voor cijfer ik hierop moet plakken…

U kent mij ondertussen een beetje en uzelf neem ik aan ook, dus maakt u op basis van het bovenstaande zelf maar een inschatting. Ik vertrouw u wel.