CO2-concentratie op hoogste niveau in 3 tot 5 miljoen jaar

De concentratie van kooldioxide in de atmosfeer heeft in 2016 gemiddeld 403,3 ppm (delen per miljoen) bereikt. Dat is het hoogste niveau in 3 tot 5 miljoen jaar, schrijft de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) in zijn jaarlijkse bulletin. In die periode lag de aardse temperatuur gemiddeld 2 tot 3 graden Celsius hoger dan nu. Grote delen van het landijs van Groenland en West-Antarctica waren gesmolten en zelfs een deel van het ijs op Oost-Antarctica was verdwenen. De zeespiegel lag daardoor 10 tot 20 meter hoger dan nu.

De WMO benadrukt dat uit de metingen blijkt dat de stijging van de aardse temperatuur, met een zekere vertraging, volgt op de toegenomen concentratie van broeikasgassen, en niet andersom zoals klimaatsceptici vaak beweren.

Lees ook: Minder CO2-uitstoot, maar toename in overige gassen

De laatste ongeveer 800.000 jaar is de CO2-concentratie niet boven de 280 ppm uitgekomen. De aarde kwam zo’n 23.000 jaar geleden uit de laatste grote ijstijd. De concentratie van CO2 bedroeg toen ongeveer 80 ppm en steeg langzaam naar 180 tot 260 ppm. Uit onderzoek naar ijskernen blijken periodes waarin de concentratie van CO2 heel geleidelijk toenam (met zo’n 10 ppm per millennium), af te wisselen met periodes met een snelle toename (met 10-15 ppm per eeuw). Ook waren er periodes waarin de CO2-concentratie lange tijd stabiel bleek.

In vergelijking daarmee neemt de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer op dit moment ongeveer 100 keer sneller toe dan aan het einde van de laatste ijstijd. Met een CO2-concentratie van ruim 400 ppm ligt de hoeveelheid CO2 ongeveer 45 procent hoger dan voor het begin van de industriële revolutie. De toename wordt vooral veroorzaakt door het gebruik van de fossiele brandstoffen olie, kolen en gas. Maar ook door de productie van cement, ontbossing en landgebruik.

De WMO wijst op de noodzaak van internationaal klimaatbeleid om iets te doen aan de uitstoot van broeikasgassen. ‘Hoe langer we wachten met de implementatie van het akkoord van Parijs, hoe meer we moeten doen en hoe drastischer (en duurder) de vereiste toekomstige emissiereducties moeten zijn om klimaatverandering binnen de perken te houden.’