Locadia en Lozano, een dynamisch duo in de PSV-parade

Hij wreef over zijn liesstreek, daar waar de adductoren hun werk doen bij het naar binnentrekken van het dijbeen. „Een spier die helemaal van je lies in je buik loopt”, sprak Jürgen Locadia. „Die was helemaal afgescheurd.”

Het verloren vorige seizoen van de PSV-aanvaller passeerde vrijdagmiddag nog één keer de revue bij een cappuccino aan de bar op trainingscomplex De Herdgang. Het schoot er in bij het nemen van een vrije trap tegen FC Groningen vorig jaar augustus. Gekmakende maanden namen het herstel in beslag. „Het was afwachten wanneer het schot terug zou komen. En met welke kracht nog.” Hij was een pistool zonder slagpin, een handboog zonder koord. Locadia: „Moeilijk man. Probeer dan maar eens de kracht op te brengen om thuis vrolijk te zijn.”

Inmiddels weten we: het vuur in zijn rechterwreef heeft aan power en precisie niets ingeboet, met zondag maar weer eens twee goals tegen Vitesse. Eén keer hard en dwarrelend, één keer zuiver gekruld. Basisvoorwaarde daarvoor is „zijn goede balans”, aldus assistent-trainer Luc Nilis, zelf een van de fraaiste traptechnici uit de clubhistorie.

De opgeleefde Locadia vormt met de Mexicaanse nieuwkomer Hirving ‘Chucky’ Lozano een opwindend vleugelaanvallersduo, momenteel nummer twee en nummer één op de topscorerslijst van de eredivisie. Zij voeren de PSV-parade aan in de eerste tien duels waarin negen keer werd gewonnen, met 33 goals voor en tien tegen. De ploeg die zo erbarmelijk begon aan het seizoen met een Europese (voorronde)uitschakeling tegen het Kroatische Osijek staat – flash forward – krap drie maanden later soeverein aan kop in de eredivisie met tien punten voorsprong op kampioen Feyenoord. Ajax klampt aan op plek twee, op vijf punten.

Zoef

Van een andere belager, Vitesse, werd zondagmiddag in de Gelredome afstand genomen. Na rust zoefde PSV langs Vitesse, van 1-1 naar 1-4 in tien minuten. Twee keer Locadia, ook al maker van een eigen goal in de eerste helft, en Lozano met zijn tweede van middag. Het werd nog 2-4, door Vitesse-invaller Mason Mount.

PSV is een wat ongelijkmatig bedeelde ploeg, met de glans voorin leunend op een wat wankele fundering met Daniel Schwaab en Nicolas Isimat-Mirin centraal achterin. Maar er is zelfs een WK-finale gehaald met Joris Mathijsen en John Heitinga in Oranje – als de rest maar goed genoeg is.

In Europa scoort alleen het ongenaakbare Manchester City (35) momenteel meer in een nationale competitie dan PSV. Velen delen mee in het festijn. Middenvelder Marco van Ginkel (zes doelpunten) als captain die keihard de duels ingaat en vaak op de goede plek te vinden is, zoals bij de acrobatische 1-0 tegen FC Volendam midweeks in de beker. Zijn flegmatieke tegenhanger is Gastón Pereiro, soms briljant, soms slangenmens verdwaald in zijn eigen wereld. Hij heeft er toch ook al vijf in liggen dit seizoen.

Over centrumspits Luuk de Jong, zeveneneenhalve maand droogstand nu, hoeft het hier niet te gaan. Iedereen om hem heen baadt in weelde met doelpunten in alle soorten en maten, maar een opgelegde kans uit een rebound is niet aan hem besteed. Hij heeft maanden gekend waarin hij meer scoorde dan in het afgelopen jaar. De ex-aanvoerder wordt nu geprezen om zijn arbeidsethos en duelkracht. Niet te beroerd om tegen Vitesse de opkomende Alexander Büttners van deze wereld te achtervolgen tot diep op eigen helft.

De totale mens

Maar het was de middag van Locadia. En van Lozano, evenzeer. Gelukzalige mensen voetballen beter, luidt het holistische totale mens-principe van Louis van Gaal. Dat verklaart dan een hoop bij PSV. De één, Locadia, vroeg vorige week zijn vriendin ten huwelijk op een avond die via een ziekenhuisbezoek na een allergische aanval eindigde met: ‘ja’. De ander, Lozano, noemde in een interview met de NOS zijn vrouw als grote voorbeeld in het leven. „We hebben veel moeilijke en ook mooie dingen meegemaakt samen.”

Nu dan, domweg gelukkig in Eindhoven. „Alle credits voor degene die hem hier heen heeft gehaald”, zei Locadia – zwart petje op, tatoeages tot in de hals – over zijn Mexicaanse maatje die eigenlijk al qua status te groot werd geacht voor de eredivisie. „Bizar hoe snel hij zich ontwikkelt, hoe snel hij is aangepast.”

Dan zit het ook wat mee op zo’n dag in Arnhem, op de 47ste verjaardag van trainer Phillip Cocu. Vitesse-doelman Remko Pasveer, overgekomen van PSV nota bene, die de zon tegen had net toen Locadia een dwarrelbal lanceerde van een meter of dertig. De herfststorm had een dicht dak boven het Gelredome gerechtvaardigd, maar er werd anders besloten. In een wedstrijd waar zon, wind en regen vrij spel hadden, profiteerde PSV.

Kampioensgeluk? Misschien. Maar aan de zege was niets gestolen. „Ik wil een compliment maken aan de hele ploeg”, zei Cocu. „Iedereen speelde vanuit zijn taak. Van de spits tot de doelman. Daarnaast waren we aan de bal vandaag echt goed. Het was bijna zoals je in een Europese wedstrijd zou spelen.”

Bij gebrek aan Europese duels moet PSV zijn ontwikkeling tot een topploeg zoeken in het strijdperk van schaarse topduels in de eredivisie. „Weet je, ik loop hier al wat jaartjes rond”, zei Locadia vrijdag. „Ik weet waar onze kracht ligt, als het draait bij ons weet ik waartoe wij in staat zijn.”