Investeren in Defensie moet: we leven niet in utopia

Ik ben het met majoor Roelen eens dat alleen de poppetjes vervangen niet tot oplossingen binnen Defensie leidt (We blijven loyaal, ook als we de risico’s kennen, 7/10). Ik herken me in zijn artikel: mijn zoon is vijf keer op missie geweest en heeft daaraan een posttraumatisch stress-syndroom overgehouden. Toch is hij nog steeds soldaat in hart en nieren.

Kabinet op kabinet heeft dramatisch bezuinigd op defensie en dat laat zijn sporen na. Minister Hennis was dan wel eindverantwoordelijk, maar de hoogste ambtenaren die haar hadden moeten adviseren hebben ook geen open kaart gespeeld en haar niet altijd van de juiste adviezen voorzien. Zij zijn daardoor medeschuldig aan de doden die zijn gevallen in Mali, maar ook elders op andere missies.

Ik ben 78 jaar en heb de Tweede Wereldoorlog als kind meegemaakt. Daarna is mijn leven lang een aaneenschakeling van oorlogen en conflicten in de wereld geweest en dat zal écht niet veranderen. Dat klinkt cynisch, maar het is een utopie om te geloven dat de wereld er ooit anders uit zal zien. De politiek zal écht moeten besluiten vele extra miljarden aan defensie te besteden en de hoogste top moet meer openheid betrachten naar haar soldaten en de politiek. Pas dan zal er wezenlijk iets gaan veranderen.

De Gewone Nederlander

Lesmateriaal al gevonden

Het nieuwe kabinet wil dat iedere Nederlander op 18-jarige leeftijd een boekje over de Nederlandse geschiedenis en identiteit krijgt.

Een uitstekend plan, dat op zeer korte termijn gerealiseerd kan worden. Immers, dit boekje wordt momenteel al in NRC in afleveringen – de echte Gewone Nederlander – gepubliceerd. Het wordt in dit katern geschreven door Lamyae Aharouay.

Er hoeft dus geen schrijver meer gezocht te worden en ik vermoed dat koningin Máxima bereid zal zijn het voorwoord te schrijven. Resteren de drukkosten.

Kernenergie - Jodiumpillen

Vluchten onverstandig

Het is hoogst opmerkelijk dat bij artikelen over kernenergie steevast de mening wordt gegeven van WISE, een organisatie die strijdt tegen kernenergie. Nu weer over het uitdelen van jodiumpillen (Is het eng bij een kerncentrale?, 8/10).

Volgens WISE-woordvoerder De Rijk is het eerste dat je in geval van een kernincident moet doen: wegwezen. Dat is nou precies wat je niet moet doen. Dat is één van de belangrijkste lessen van Fukushima. Maar WISE heeft geen boodschap aan wetenschappers zoals die van de United Nations Scientific Committee on the Effects of Radiation.

Want wat schrijven die in 2013 over de effecten van Fukushima? Dat er als gevolg van straling bij dat incident geen slachtoffers gevallen zijn, noch te verwachten zijn. De slachtoffers zijn gevallen als gevolg van de gedwongen evacuatie in combinatie met slechte informatievoorziening, en de staat van algehele desinformatie over de gevaren van kernenergie.

Minstens 1.600 doden dus, als gevolg van angstboodschappen in de lijn van WISE.

Clubs als WISE zijn medeverantwoordelijk voor het creëren en in stand houden van een angstcultuur die in geval van een incident tot echte doden leidt. Het zal wel goed bedoeld zijn, maar het effect kan desastreus uitpakken, zoals we in Fukushima hebben gezien.

Reactie Ian Buruma

Troefkaart behouden

Ian Buruma denkt dat Kim Jong-un een raket zal afschieten omdat hij Trumps woorden opvat als bluf (Voor Kim Jong-un is vernietiging beter dan overgave, 7/10). Hier ben ik het absoluut niet mee eens. Kim Jong-un zal zeker geen raket afschieten zolang hij deze ook kan gebruiken als pressiemiddel.

Hij weet immers dat de westerse landen en met name Amerika hem niet zullen aanvallen zolang hij ICBM’s met kernkoppen heeft, want als dit wel gebeurt zullen miljoenen mensen in Zuid-Korea en Japan, maar ook in Amerika gedood worden. Hij ziet echter ook in dat China hem niet zal helpen als hij begint met het afschieten van raketten en realiseert zich ongetwijfeld dat dit gelijk staat aan zelfmoord.

Zolang Trump dus blijft bluffen en Kim blijft dreigen, zal het tamelijk rustig blijven. Ze houden zich wel gedeisd.

Referendum

Advies afwachten

Een van de besluiten in het regeerakkoord van kabinet-Rutte III is het afschaffen van het raadgevend referendum.

Dat is uiterst merkwaardig, omdat daar tot nu toe slechts één keer gebruik van is gemaakt, namelijk over het Oekraïne-verdrag.

Het referendum behoorde ooit tot de kroonjuwelen van coalitiepartner D66. Notoire tegenstanders van het referendum zijn de VVD, maar vooral het CDA.

Dat er op grond van één gehouden raadgevend referendum nu al een streep getrokken wordt door de referendumwet is verontrustend en prematuur.

Immers op 13 februari 2017 is er door het kabinet-Rutte II een staatscommissie parlementair stelsel ingesteld onder leiding van Johan Remkes, commissaris van de Koning in Noord-Holland.

Eén van de punten die door de staatscommissie onderzocht zou moeten worden was „de wens van de Nederlandse burger om meer betrokken te worden bij beleid en politiek”. De afspraak was dat de commissie vóór 31 december 2018 advies zou uitbrengen.

Los van het feit dat we over de commissie nog maar weinig horen is het verbazingwekkend dat het advies van de commissie door Rutte III niet is afgewacht alvorens een beslissing over de referendumwet te nemen.

Column Martijn Katan

Ongelijk halen hoort erbij

Katan maakt in zijn column meer kapot dan de wetenschap lief is (Wetenschap maakt meer kapot dan je lief is, 6/10). Op de van hem inmiddels bekende cynische wijze degradeert Katan weer eens een kruidengeneesmiddel tot placebo. Ditmaal krijgt kurkuma de wind van voren, want van „de geneeskrachtige werking bleek weinig tot niets bewezen, tenminste niet in dubbelblinde vergelijkingen met placebo’s.” Los van de discussie of de werking van kurkuma al dan niet via zogenaamde zulke proeven bewezen is, en óók daarop valt al heel wat af te dingen, stoort mij vooral (eens te meer) de toon die door Katan wordt aangeslagen.

Het feit dat hij de weinig bescheiden zinnen als „bewijzen van mijn superioriteit” en „dankbaar dat ik het beter weet” als wetenschapper deelt met zijn lezerspubliek diskwalificeert Katan volledig als objectieve wetenschapper.

Een goede wetenschapper is nieuwsgierig, onderzoekend en heeft ook vrede met het halen van zijn ongelijk, zolang dit strookt met de wetenschappelijke consensus. Wetenschappelijke vooruitgang komt met vallen en opstaan, dus daar hoort ook je ongelijk krijgen bij.

Farmacoloog, cardioloog i.o