Nick Cave brengt geluidsstormen en rauwe emotie

Om kwart over negen landde Nick Cave achter de piano. Landen is het juiste woord, want in het voorafgaande uur vloog hij over het podium in een sjamanistisch ritueel dat het uiterste van zijn spichtige lijf moet hebben gevergd. Hij leunde soms letterlijk op de voorste rijen van het publiek en zong alsof hij door God en de duivel achterna werd gezeten. De Australische zanger gaf zijn muziek een razende hartslag, die hij niet alleen liet voelen aan de mensen die dichtbij hem stonden.

Op Lowlands 2013 bewees Cave dat hij een groot publiek aan kan. Sindsdien overkwam hem een tragedie. Zijn zoon van 15 kreeg een fataal ongeluk en het rouwproces bracht de striemende en zalvende muziek van het album Skeleton Tree, dat vrijdag bijna in zijn geheel werd uitgevoerd tussen beproefder materiaal. Een kaal setdesign benadrukte de onverzettelijke aanwezigheid van The Bad Seeds. Ze gaven Nick Cave een basis voor excursies naar het publiek, dat hij zijn nog rauwe emoties liet voelen.

Waanzinaria

Achter de piano zong Cave (60) de liefdesballade ‘Into My Arms’, waarin hij de goddelijke en demonische aspecten van zijn muziek op weergaloze manier in elkaars armen dreef. Eerder had hij het meeste van zijn band gevergd in ‘From Her to Eternity’ en liet hij het eerst nog kabbelende ‘Jubilee Street’ ontaarden in een Ramones-waardige punksong. ‘The Mercy Seat’ werd een waanzinaria met de op hol geslagen viool van Warren Ellis en in ‘Red Right Hand’ daalde een donderende geluidsstorm neer over het roodverlichte podium.

Het was bewonderenswaardig hoe Nick Cave het aandurfde om, voor het eerst in zo’n grote zaal, zoveel nieuw materiaal te spelen. ‘Girl in Amber’ werd een beklemmende wake bij zwart-witbeelden op een somber strand. ,,Don’t touch me,” bezwoer Cave. Later zocht hij juist toenadering door midden in het publiek te zingen, als een dirigent van de samenzang op de tribunes. ‘Distant Sky’ kreeg een ontroerende dimensie door de groot geprojecteerde beelden van de Deense zangeres Else Torp, een engelachtige verschijning die de strenge mannen van The Bad Seeds in haar handen leek te houden.

Lees ook over de biografische strip Mercy on Me: Stripheld Nick Cave wordt opgejaagd door zijn eigen songs

In de moordballade ‘Stagger Lee’ riep Cave drommen mensen op het podium om zijn bloeddorstige woorden met bewegingen te relativeren. Nick Cave is een uitdagend en zichzelf steeds vernieuwend zanger die zijn muziek met stem, ritme en lichaamstaal tot in de verste hoeken van de Ziggo Dome liet inslaan.