Wiebe Wakker rijdt met een elektrische auto naar Sydney

Tijdens het interview moet Wiebe Wakker opeens weg van de telefoon. Het begint te hozen in Kuala Lumpur en hij heeft alle deuren van zijn auto nog open staan. „Ik wilde mijn auto even luchten”, zegt hij als hij terugkomt. „Af en toe moet ik erin slapen en de zweetlucht blijft behoorlijk hangen.”

Wiebe Wakker (30) is deze woensdag 548 dagen onderweg en heeft inmiddels 51.000 kilometer gereden. In maart 2016 vertrok hij vanuit Houten met een elektrische auto, met bestemming Sydney, Australië. Het doel: „Leren wat duurzaamheid betekent en elektrisch rijden promoten.” Hij wordt gesponsord door verschillende bedrijven en haalde geld op via crowdfunding. Via zijn site en sociale media zoekt hij onderweg mensen die een maaltijd, slaapplaats of stroom willen aanbieden. Met zijn stekker kan hij in de meeste stopcontacten wel terecht. Als het tegenzit slaapt hij in zijn auto. Wakker neemt niet de kortste route; hij laat de route afhangen van het aanbod van slaapplaatsen. Daardoor ging het van Midden-Italië naar het noorden van Noorwegen, en via Moskou naar Polen. Dit plan was het afstudeerproject voor zijn hbo-studie eventmanagement. Nu voert hij het ook echt uit.

De route van Wakker tot dusver.

Wakker blogt en vlogt over zijn reis en over de duurzame projecten in die landen. Zo ging hij op de koffie bij het Duitse ministerie van milieu en lunchte hij met sjeiks en Nederlandse ambassadeurs („op de residentie in Mumbai hadden ze bitterballen, lekker”). „Het gaat goed”, vertelt Wakker vanuit Kuala Lumpur, waar hij zich voorbereidt op het verschepen van zijn auto naar Sydney. Af en toe werkt hij om wat extra geld te hebben. In Dubai hielp hij bij de organisatie van een autoreis met elektrische auto’s. Hij runde de sociale media, regelde hotelovernachtingen voor de deelnemers en plande het evenement – zo kwam zijn studie even goed van pas. In Mumbai maakte hij een video van bedrijven die elektrisch rijden verkopen. En in Kuala Lumpur figureerde hij onlangs in een reclame voor een creditcardmerk. Hij speelt de fotograaf in een voetbaldroom van een jongen uit een sloppenwijk.

Tijdens zijn reis bezocht Wakker ook de Nederlandse prins Dennis Verbaas die is getrouwd met een prinses in Malesië („een hele normale jongen”). „Ik mailde om te vragen of ik kon helpen bij zijn bruiloft, ik kon bijvoorbeeld gasten van het vliegveld halen. Dat bleek niet nodig, maar hij vond het wel leuk om me te ontmoeten.”

Maar meestal heeft Wakker meer aan gewone burgers. „Iran was het hoogtepunt, daar hadden meer dan honderd mensen zich op mijn site aangemeld. Het zijn zulke warme mensen. In Turkije ook, als ik daar in een klein dorpje stopte kwamen er al mensen aanlopen met thee.” Later in India kende degene bij wie hij verbleef altijd wel weer iemand uit een volgend dorp die hem onderdak of een maaltijd wilde geven.

De vlog van Wakker over Kuala Lumpur.

In Azië werd zijn reis wel lastiger dan in Europa. Vanuit Iran kon hij niet verder. Voor Pakistan had hij een visum moeten aanvragen in Den Haag, Afghanistan was te gevaarlijk en via Turkmenistan en Oezbekistan kon ook niet. Dan had hij via China moeten reizen, waarvoor hij weer een aparte vergunning voor zijn auto nodig had.

Gammele truck

Dan maar naar Dubai, besloot hij, waar veel Nederlandse expats verblijven. Hij zocht van tevoren contact met hen via een Facebook-pagina. Ook leerde hij daar een sjeik kennen die probeert om meer planten en bomen te laten groeien in de woestijn. „Ik interviewde hem en daarna ben ik drie dagen met de sjeiks opgetrokken. We gingen naar een kamelenrace en bezochten een spookstad.”

Van Dubai verscheepte hij zijn auto naar Mumbai, vanwaar hij verder reisde. In de Indiase provincie Assam kreeg hij voor het eerst serieuze panne met de auto. Die moest op een gammele truck zo’n 200 kilometer teruggereden worden. Als na veel geklungel – de chauffeur bleek geen goed gereedschap te hebben – de auto eindelijk uitgeladen is, hoor je Wakker op zijn vlog uitroepen: „Godverdomme, I’m so happy. We’re gonna do a beer now.” Er moest nieuwe wielophanging uit New Delhi komen, een nieuwe oplader werd uit Nederland overgevlogen. Uiteindelijk was hij 87 dagen in India.

Toch was dat niet de moeilijkste fase van de reis. Die beleefde hij al eerder, in Roemenië. „Ik kreeg daar amper aanbiedingen voor slaapadressen.” Hij kreeg ook nog eens stevige griep en de winter kwam eraan. Hij wilde voor de winter in Azië zijn, omdat zijn auto gevoelig is voor storingen als het vriest. „Ik verbleef die dagen in een bed en breakfast van een Nederlands echtpaar. Zij raadden me aan om terug te gaan, maar juist daardoor besloot ik om door te gaan. Ik zat niet te wachten op hun medelijden.”

Dat was het enige moment dat hij twijfelde, de reis is niet per se vormend voor Wakker. Gevraagd naar de lessen van deze reis, somt hij vooral praktische zaken op. „Ik heb een actievere houding nu. In je eentje moet je alles zelf oplossen, dus nu pak ik dingen sneller aan.” Deze reis is geen innerlijke zoektocht , zoals anderen maken, zegt hij. „Zo’n reis had ik al eens gemaakt rond de scheiding van mijn ouders. Ik was toen een jaar in Australië.”

Wakker reist alleen, behalve in Birma, waar het regime de hele route had uitgestippeld en er een gids en ambtenaar moesten meerijden. Van heimwee of eenzaamheid heeft hij geen last, zegt hij. „Als ik rijd kom ik tot rust. Ik slaap en eet elke keer bij nieuwe mensen, waar je vaak hetzelfde verhaal opnieuw vertelt. Alleen zijn in de auto is dan heerlijk. Ik luister naar lokale radio of muziek op mijn iPhone. Ik zing of schreeuw wat tegen mezelf. En ik scheld soms in het verkeer, altijd in het Nederlands.”

Maar is dit wel zo duurzaam?

Zijn doel is de zoektocht naar en promotie van duurzaamheid, zegt Wakker in een promofilmpje op zijn site. Maar hoe duurzaam is het om een auto te laten verschepen, het laten overvliegen van een nieuwe lader en straks waarschijnlijk een vlucht naar Sydney en uiteindelijk terugvliegen naar Nederland? Wakker: „Ik houd mijn ecologische voetafdruk niet bij. Dat is niet te doen op de plekken waar ik kom.”

Waarmee de vraag opkomt wat voor Wakker uiteindelijk belangrijker is: het avontuur of de ideologie? „Het avontuur. Het duurzame aspect is een middel, maar dat maakt het zeker niet nep. Ik ben erg geïnteresseerd in duurzaamheid, het is alleen niet mijn passie.”

In Kuala Lumpur vogelt hij nu uit hoe hij zijn reis naar Sydney kan maken. Hij verblijft bij Nederlanders met een Airbnb. Vanaf Oost-Timor hoopt hij per schip naar Australië te reizen. Wakker denkt in twee à drie maanden Australië te bereiken, daar wil hij nog zes maanden reizen. En dan vliegt hij naar huis, de auto wordt terug naar Nederland verscheept. Die gaat dan terug naar de sponsor. „Ik kijk ernaar uit om familie en vrienden weer te zien. En ik heb ook wel weer zin in een goed feest. Op Facebook zag ik foto’s van vrienden die op Mysteryland waren, of andere festivals waren. Als ik in Nederland was, was ik daar zeker naartoe gegaan.”