Jonge architecten bouwen verrassend modern Singer

De Denker, het kleine beeld van Rodin dat in 2007 uit de beeldentuin van het Singer Museum in Laren werd gestolen, is op een nieuwe plek in het museum neergestreken. Vanaf het grote portaal dat het nieuwe binnenplein scheidt van de oude villa van het echtpaar Singer, kijkt hij peinzend op ons neer. Een mooi symbool voor de uitbreiding van ‘Singer Laren’ die volgende week voor het publiek wordt geopend: zoals we nu anders naar De Denker kijken, kijken we ook anders naar het gebouw.

Lees ook: Vermogend Gooi draagt het vernieuwde Singer Laren

Aan de bestaande villa en het museum ernaast hebben de jonge bureau’s KRFT en Oomen Ontwerpt een ‘binnenplein’ toegevoegd met receptie/kaartverkoop, horeca, een hoge lichte zaal met leestafel en toegang tot de tuin die binnenkort door Piet Oudolf wordt aangelegd. De deuren van de leeszaal zijn een van de ontwerpfeestjes hier: hoge glazen taatse deuren (geen scharnier aan de zijkant, maar een pin in boven- en onderkant) die lijken te zweven. Ondergronds is er ook van alles vernieuwd: het depot is verdubbeld en de opslag van horeca en de kleedkamers voor groepen zijn naar beneden verhuisd.

Diefstal

Het café en de tuin zijn – anders dan voorheen – nu zonder kaartje toegankelijk. ,,Na de diefstal van de Rodin moest het museum wel even wennen aan het idee van een vrij toegankelijke beeldentuin”, zegt Oscar Vos, die samen met Thomas Dieben KRFT vormt. Onder de naam denieuwegeneratie (sic) hebben Vos, Dieben en Oomen eerder de Kleine Komedie en kunstcentrum De Appel in Amsterdam verbouwd. Oomen baarde in 2011 opzien met haar eigen huis ‘Dutch Mountain’ in het Goois Reservaat.

Vanaf het centrale plein kun je ook het nieuwe theater bereiken, dat met 400 stoelen even groot is als het oude theater dat in slechte staat verkeerde. Om het intiem te houden staan de stoelen in gebogen rijen. De balustrade van het balkon is het andere huzarenstukje van dit project: de vloeiende gewelfde vorm ervan moet de akoestiek ten goede komen. Een mooie luie trap van houten treden ingelegd in beton voert naar het entresol met barretje, het balkon van het theater en de daktuin.

Detaillering

Op de entresol staat de enige echte misser: langs het raam is er een verlaagde strook die een open uitnodiging is om je been te breken. Onbegrijpelijk als je ziet hoeveel zorg er verder aan ontwerp en detaillering is besteed.

Het ziet er allemaal rustig en vanzelfsprekend uit, maar voor een dorp waar de rietgedekte villa ongeveer is uitgevonden zijn de materialen verrassend modern. Een vloer van gepolijst beton, een plafond van betonnen liggers zoals je ze ook in parkeergarages ziet, een scherm van donkere houten latten voor de glazen gevel om de relatie met buiten te verzachten. Voor het complex van theater, ingang, villa en museum ligt nu in plaats van een straat met verkeer, een met klinkers bekleed plein.

Het is bemoedigend dat de directie van een instituut als Singer Laren het heeft aangedurfd om jonge architecten deze opdracht toe te vertrouwen, na de prijsvraag van 2012. Nederland was lang hét land waar architecten al jong geweldige kansen kregen om bijzonder dingen te bouwen. Dat is met de crisis en met de aanbestedingsregels van de EU veel minder geworden.

Singer Laren laat nu zien dat het kan – en KRFT en Oomen Ontwerpt hebben laten zien dat ze het binnen een bouwtijd van anderhalf jaar en binnen budget konden realiseren.