In haar Twitterbio stond: ‘Ik schrijf over hackers, hosselaars, voodoo, vampieren, chinatowns, atoombommen, feminisme.’
Haar vrienden en familie willen niet dat de lugubere details over de dood van Kim Wall de herinnering aan haar als journalist gaan overschaduwen. Op sociale media wordt dagenlang het werk van de Zweedse gedeeld, die pendelde tussen New York en China. Ze was pas dertig jaar toen ze doodging, maar wat had ze al veel van de wereld gezien.
In Cuba schreef ze over een ondergronds hackersnetwerk. Ze beschreef het leven van mensen in het Chinatown van Kampala, Oeganda. In de Verenigde Staten schreef ze over rijke vrouwen die op Trump stemden. Op de Marshalleilanden maakte ze verhalen over nucleairewapentesten en klimaatproblemen. Ze sneakte Noord-Korea binnen, en schreef over naoorlogs toerisme in Sri Lanka. Ze sleepte de ene na de andere journalistieke beurs binnen waarmee ze de reizen kon maken.
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2017/08/data19354090-ff94d6.jpg)
Wall was getraind om in gevaarlijke gebieden te werken en haar werk werd in de meest gerenommeerde media gepubliceerd. The Guardian, The New York Times, Harper’s Magazine, Time Magazine, Vice en Al Jazeera – op al die redacties had ze sporen nagelaten, vrienden gemaakt. Het plan was om op 15 augustus met haar vriend naar China te verhuizen; hij zou daar studeren, zij zou verhalen maken.
Met een goede vriend, de Chinese fotograaf Yan Cong, wilde ze een tattoo nemen van het Chinese woord voor „slopen”, dat op de vele gebouwen staat die in de Chinese hoofdstad worden neergehaald. „Het zegt veel over haar liefde voor Beijing en over hoe pijnlijk het is dat de stad zijn schoonheid verliest door alle snelle veranderingen”, zei Cong tegen het Amerikaanse Buzzfeed.
Dat ze soms gevaar liep tijdens haar werk, wisten haar ouders. En natuurlijk maakten ze zich soms zorgen om haar, zeggen haar vrienden. Maar ze overleed tijdens een ogenschijnlijk onschuldige opdracht – een profiel over de Deense uitvinder Peter Madsen –, tijdens een testvaart van een onderzeeër, kilometers van haar Zuid-Zweedse geboorteplaats Trelleborg.
Wie was de roodharige Kim Wall?
Haar vrienden zeggen dat ze van knuffelen hield, bekend stond om haar woordspelingen. Haar kledingstijl wordt omschreven als ‘hipster sjiek’, ze droeg rokken met maillots.
In Facebookposts van haar vrienden komen twee zaken vaak terug; ze heeft een groot hart en haar nieuwsgierigheid kent geen grenzen. „Ze was grappig, ontzettend intelligent en heel empathisch. Dat zag je ook terug in haar werk”, zegt de Italiaans-Amerikaanse Caterina Clerici, die samen met Wall reportages maakte op Haïti. „Ze schreef veel over gemarginaliseerde subculturen en maakte ze menselijker. Kim staat voor mij voor moed, amibitie en hard werken.”
Dat Wall zoveel reisde kwam door haar twee passies: internationale betrekkingen – ze haalde de bachelor aan de London School of Economics – en journalistiek, waarvoor ze naar New York was verhuisd. Ze was fan was van de Zweedse electropopzangeres Robyn.
Op de wake die voor haar werd georganiseerd op de Columbia Journalism School in New York, waar ze vier jaar geleden haar master behaalde, zei haar voormalige docent Howard French: „Ze leefde op een manier waar de meesten van ons alleen van kunnen dromen. Ze fonkelde van enthousiasme bij alles wat ze deed, met een grote glimlach. Ze had grootse dromen en was niet bang om die te verwezenlijken.”
/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2017/08/anp-52749166.jpg)
Dit jaar stierven 41 andere journalisten tijdens hun werk, maar de dood van Wall werd internationaal nieuws. Woensdag bleek uit de resultaten van een dna-onderzoek dat een romp die maandagavond aanspoelde in Kopenhagen van Wall was. De Deense politie zoekt nog naar haar armen, benen en hoofd. Uitvinder Madsen zit vast wegens doodslag, maar zegt dat hij haar niet heeft vermoord. Wall is gestorven door een ongeluk, zegt hij.
Ingrid Wall, Kims moeder, schreef woensdag nadat het nieuws bekend werd op Facebook: „Deze tragedie heeft niet alleen ons aangegrepen maar vrienden en collega’s uit de hele wereld. Vanuit alle uithoeken van de wereld heeft ze bewezen dat ze iemand was die het verschil kon maken.”
Haar Britse vriendin en collega-journalist Anna Codrea-Rado twitterde woensdag: „Herinner haar niet als die vermoorde Zweedse journalist die doodging in een griezelig horrorverhaal uit een thriller. Onthoud haar werk.”