N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Een puber die volwassen wordt

Schrijver Raoul de Jong herleest deze week zijn puberdagboek. Deel 5: The end

4 augustus 2017

Op 8 december 1996, de dag waarop Sport 7 zijn laatste uitzending de ether in stuurt, kijkt De Jonge Ra- oul tevreden naar een foto van zichzelf. Met name zijn kapsel bevalt hem: met zeep gestyled in punkpunten, zoals de zanger van de Heideroosjes. Rood, als een clown. Hij plakt de foto op de laatste pagina van zijn geheime dagboek als symbool voor de fysieke en spirituele transformatie die hij in de laatste tijd heeft ondergaan, en schrijft daarnaast:

Dit is de laatste dag dat ik in je schrijf. De laatste dag van een periode die begon op 14 juli 1995. Dat was de dag dat ik onzeker een nietsbetekenend schrift uit de kast viste, met de bedoeling er een dagboek van te maken. Het is gelukt.

Ik ben in deze periode erg veranderd. Van een verlegen jongetje groeide ik uit tot iemand aan het begin van de puberteit. Iemand die volwassen begint te worden. Iemand die wat van de wereld begint te zien. Ik kan niet meer terug naar voorheen. Ik weet nu dat er meer is dan een goed cijfer. Ik begin me af te zetten, me anders te kleden. Ik ga naar feesten en ik hou me bezig met muziek.

Ik sta op het punt verliefd te worden op L. Maar dit keer pak ik het anders aan dan met E.

Ik barst van de vrienden en krijg regelmatig opmerkingen als: „Goh, wat ben jij populair”, maar met niemand heb ik een band als met jou.

Als ik straks dit dagboek dichtsla, sluit ik een periode in mijn leven. Dit is waar mijn dagboek eindigt. Dag lief dagboek, je was een hele goede vriend.

Met L. zou het niets worden. Maar E. en ik werden beste vrienden, een paar seizoenen lang. Op Oud en Nieuw 2000 kusten we elkaar. Waarna ik opbiechtte dat ik eigenlijk op jongens viel. En E. opbiechtte dat zij eigenlijk viel op meisjes.

Het geheime dagboek had ik voor het laatst in handen tijdens een blowsessie op mijn kamer in Schiedam. Ik las stukjes voor en mijn nieuwe coole vrienden kregen een lachkick. Daarna verdween het in een kast, steeds dieper. En toen in een doos. Die tijdens een van de talloze verhuizingen die volgden, terechtkwam op de zolder van mijn opa. Eenentwintig jaar nadat De Jonge Raoul het dramatische slotakkoord schreef, vond ik het dagboek terug.

In de tussentijd gingen de Spice Girls uit elkaar, werd George Bush president en toen Obama en toen Donald Trump. De Twin Towers stortten in, kerncentrales ontploften, internet werd uitgevonden en toen telefoons waarmee je kon internetten en selfies kon maken, er werden nieuwe kinderen geboren die pubers werden, pubers werden grote mensen, met banen en burn-outs en baby’s, en Trijntje Oosterhuis deed mee aan het Songfestival in een hele rare jurk. Maar de wereld bestond nog steeds.

„En hoe dat kan, moet je maar niet proberen te begrijpen hoor”, lachte mijn 88-jarige opa, die net als ik ooit een 12-jarige flapdrol was geweest. „Het is gewoon zo. Alles stopt en gaat dan weer door.”

Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 4 augustus 2017

Een versie van dit artikel verscheen ook in nrc.next van 4 augustus 2017

Een puber die volwassen wordt

Meest gelezen

Lees ook deze artikelen