Examenexpositie Rietveld: zweven aan een strak gespannen touw

Mensen met dementie hebben geheugensteuntjes nodig en Masha Soetekouw bedacht dat een deurkruk een heel concreet en tastbaar hulpmiddel kan zijn. Niet de standaard deurkruk van alle kamers, maar een exemplaar dat uniek is in kleur, vorm en dus gevoel. Keep on dwelling after all heet haar project. Op de examenexpositie in de Rietveld is een vijftiental modellen van keramiek zien, plus drie die gemonteerd zijn op de deuren van kamertjes waar je naar binnen kunt gaan.

Martina Turini

Martina Turini maakt sieraden die mooi, bruikbaar én conceptueel zijn. Zoals de ringen met goudkleurig contactpunt van een EEG-hersenmeting. Soms zijn haar sieraden vooral surrealistisch, zoals het doosje in mondvorm met puntige witbruine doorzichtige kritsalsteentjes op de plaats van tanden en kiezen. Of ze onderzoeken de grenzen met taal, zoals de ring met het in goud uitgesneden woord ‘Kohinoor’ eraan gemonteerd. Met op het tekstkaartje deze uitleg: “Metonymie: als iets niet met zijn eigen naam wordt genoemd, maar met de naam van iets dat nauw verbonden is met dat concept.” Een ring met diamant dus.

Sanne Bax

Dat Sanne Bax een podium met een achterwand heeft gebouwd is niet bijzonder. Bijzonder is wel dat ze er bijna onopgemerkt zelf deel van uitmaakt. Echt bijzonder is dat ze het podium heeft veranderd in een driedimensionaal Vincent van Gogh-achtig landschap, inclusief vrijstaande groene cypres met een pimpelpaarse top. En alles van tapijt. Tapijt dat ze zelf, zo blijkt uit een filmpje in het zaaltje ernaast, knoopje voor knoopje van schapenwol heeft gemaakt. Dat je haar bijna niet ziet, komt omdat ze gehuld is in een gewaad dat ze op dezelfde manier heeft getuft. Het zorgt dus voor een uitstekende camouflage in het landschap. Als ze even weg is, laat ze het kostuum leeg achter. Ze noemt het landschap A Neatly Manicured Hedge, “een wereld binnen onze bestaande betonnen wereld”. En ze voegt er nog een observatie aan toe: “De enige twee zaken die een schaap nodig heeft om wol te maken zijn water en gras.” sannebax.com

Mathias Tang

Fotografie bevriest beweging. Dat is een cliché. Maar Mathias Tang laat het verschil zien tussen zomaar een beweging stilzetten en het perfecte moment daarvoor kiezen. Van alle foto’s die hij aan de wand in een lokaal van de Rietveld heeft opgehangen, zijn het de vier van iemand aan een touw die meteen duidelijk maken wat hem bezighoudt. Ze zijn zwart-wit en tonen een man of vrouw op een heuvel in een bos. Aan één been is een strak gespannen touw vastgebonden. Je ziet niet waar het aan vast zit. Terwijl de persoon probeert te ontsnappen, steunt hij of zij op één been of zweeft vrij door de lucht. Mathias Tang zet op deze foto’s niet alleen beweging stil maar roept ook de kracht op van die bevroren beweging. Tegelijk maak hij je bewust van wat hij doet. mathiastang.net

Vytautas Kumža

Vytautas Kumža analyseert schaduwen en diepte nonchalant briljant. De schaduw van een hand op een blote borst, een gevouwen foto van een vrouwenhoofd, een wit kruis dat aan lucifers tussen gebladerte hangt. Je blijft kijken en ontdekken. Zijn werk doet denken aan het magisch-realisme van Magritte. Maar soms ook aan de pop-art van Andy Warhol. Elke foto lijkt een zoektocht naar het spel van kleur, vorm, oppervlakte en diepte. vytautaskumza.com

Zijn werk is van 31/7 t/m 2/9 te zien op The Best of Graduates 2017 in galerie Mandos, Amsterdam.