10 jaar lang volgde hij (bijna) alle Passagezittingen

Slechts zeven zittingsdagen heeft Eric de Bondt gemist van het Passageproces. Hij weet het, zonder te hoeven nadenken. Zeven dagen in tien jaar. „Van die zeven wist ik dat ze wel heel saai zouden worden. Of dat er niks gezegd ging worden.” In totaal kende het Passageproces 396 zittingsdagen, bij de rechtbank en het gerechtshof.

Donderdag komt een einde aan de langslepende liquidatiezaak Passage. Dan doet het hof uitspraak in de zwaarbeveiligde bunker bij Schiphol.

In de zaak, voor Nederland het grootste liquidatieproces ooit, staan tien verdachten terecht. De zaak draait om zeven onderwereldmoorden en zes pogingen tot moord. Tegen vier verdachten is in hoger beroep levenslang geëist. Met twee anderen sloot het Openbaar Ministerie (OM) een deal als kroongetuige.

Lees ook: Wie is wie in het Passageproces?

En daarmee komt voor De Bondt (52) ook een eind aan zijn voornaamste dagbesteding. Hij volgde het proces en deed er verslag van op zijn blog Bondtehond, met als resultaat: 380 blogs.

Een vraaggesprek met een freelance misdaadverslaggever die al tien jaar fanatiek blogt over het Passageproces.

Waarom bent u begonnen met het volgen van de zaak?

„Ik ben ook wel in aanraking met justitie geweest, niets zoals in deze zaak, maar ik heb wel gezeten. Daar komt de fascinatie voor dit soort zaken wel vandaan. In 2004 schreef ik een stukje over mijn tijd in de Koepelgevangenis op Crimesite.nl. Tot 2013 heb ik stukjes en rechtbankverslagen voor Crimesite geschreven en die werden goed gelezen. Na een aanvaring met de nieuwe eigenaar ben ik mijn eigen blog gestart.”

„Je las zo verdomd weinig over wat de advocaten van de verdachten zeiden. Die sneeuwden onder door alle berichten van het OM en de rechter. Ik ben me op de verdediging gaan focussen. Daar bleek ook een markt voor te zijn. Het hoogtepunt was 80.000 unieke bezoekers per maand. Momenteel zit ik op nog geen 25.000 unieke bezoekers.”

396 zittingsdagen, 380 blogs, hoeveel tijd bent u daaraan kwijt?

„Op een zittingsdag vertrek ik om 8.30 uur uit Amsterdam-Oost naar Schiphol. Om 9.00 uur kom ik aan, dat geeft me een half uurtje om een praatje te maken met de mensen daar en me voor te bereiden. Zo’n zitting neemt de hele dag in beslag, dus pas ’s avonds rijd ik weer naar huis om wat te eten en begin vervolgens met tikken.”

„Soms duurt het een dag voordat ik m’n stukkie afheb. Dat is langzamer dan andere misdaadjournalisten, maar ik heb het mezelf allemaal moeten leren. Ik heb geen opleiding journalistiek gehad.”

Hoe houdt u dat financieel vol? Waar verdient u uw geld mee?

„Voor de onkosten heb ik wat reclamebanners op de site gezet. Inkomsten uit ander werk heb ik niet. Een uitgever van een misdaadboek heeft me 100 euro en een exemplaar van een boek gegeven voor een bannertje. Ook adverteren wat advocaten op mijn site. Die ontmoet ik bij de zittingen en betalen wel een leuker bedrag of helpen mij met geschillen. Mijn site is een mooie plek, ze weten wie er op kijken.”

Lees ook: Zeven moorden, 400 zittingsdagen, twee omstreden kroongetuigen

„Maar onkostendekkend is het niet. Zo’n zittingsdag kost me een tientje per dag, bijna vierhonderd zittingen: reken maar uit. Een paar jaar geleden ging mijn auto kapot. Met geleend geld heb ik een andere aangeschaft. Voor het geld hoef je het niet te doen.”

Toch bent u het al die jaren blijven doen.

„Ik heb mezelf ook afgevraagd: jongen, waar ben je in godsnaam aan begonnen? Maar je leeft elke keer naar de volgende zitting toe. Het is de nieuwsgierigheid, weet je. Dat trekt je toch weer naar de rechtbank. Het is een ontzettend spannend proces geweest.”

„Ik doe het voor de lezers en betrokkenen. Soms had ik er geen zin in. De airco’s loeien in de bunker, zelfs met een extra trui word je daar verkouden.”

Lees ook: De zaak-Holleeder: een langslepend familiedrama

Heeft u de rechtbankverslaggeving zien veranderen de afgelopen jaren?

„Voor veel journalisten is het een beetje Twitterverslaggeving geworden. Twitteren én verslagen tikken, dat is voor mij bijna niet te doen. Twitteren zorgt er dan weer wel voor dat je een vrije avond hebt.”

Wat gaat u na donderdag doen met uw tijd?

„Ik hoef niet per se fulltime te werken, maar ik wil graag freelance stukken schrijven voor bladen. En ik zal wel in het blogcircuit blijven hangen. Hierna volgt het Holleeder-proces. Daar heb ik woensdag mijn accreditatie voor geregeld. Ook ga ik me richten op een boek over Jesse R. (Passageprocesverdachte, red.).”