Examenexpositie HKU Utrecht: een stapelbed dat olie lekt

De HKU Utrecht is dit jaar de eerste van de Nederlandse kunstacademies die het examenwerk van de afgestudeerden laat zien. Zaterdag opent de AKI in Enschede en de rest volgt de komende weken (zie hier een overzicht).

Sijmen Houben

Een metalen stapelbed. Dat is de eerste indruk van de kale constructie die Sijmen Houben in de verder lege ruimte heeft neergezet. Op een smoezelige matras ligt een vloertje van donker glanzend hout. Onder de matras ligt een laag houtskolen. Aan het metalen frame van het bed hangen druppels. Olie. Olie lekt in een plas over de betonnen vloer.

Het intrigerende Utrechtse stapelbed van Sijmen Houben heeft geen titel, maar het voelt als een boodschap over natuur, rust, hulpbronnen en eenzaamheid. Via het trapje omhoog klimmen naar het bovenste bed is riskant door overal die gladde olie. www.sijmenhouben.nl

Anouk van Zwieten

Bij verschillende schilderende afgestudeerden zie je in Utrecht invloeden van De Stijl. Anouk van Zwieten heeft zich totaal niet door het Stijljaar 2017 laten beïnvloeden. Als haar werk aan iets doet denken is het Willem de Kooning, maar dan huislijker. Eitjes, gekookt of gebakken, een sneetje brood, op drie van haar schilderijen zijn het de enige herkenbare elementen tussen de vrolijke en snelle halen. Sierlijke kwaststroken, vrolijke kleurvlakken: alles danst op haar doeken. Maar de titels zijn soms toch wel diepzinnig: Easter Delight, Nude Extravagance en Maatschapp-Ei. www.anoukvanzwieten.nl

Haar werk is van 31/7 t/m 2/9 te zien op The Best of Graduates 2017 in galerie Mandos, Amsterdam.

Bobbine Berden

“Ik studeer mode maar word geen ontwerper”, schrijft Bobbine Berden in een toelichtend boekje bij haar afstudeerwerk. Wie de installatie ziet die ze maakte op de examenexpositie weet dat ze gelijk heeft. Mode is dit niet, al is bijvoorbeeld de jas van de figuur die op de tafel zit uitstekend gemaakt. De kraag loopt mooi rond en de mouwinzet is uitstekend. Maar wat als jas begint eindigt als tafelkleed. En de outfit van iemand die naast de tafel staat eindigt in de kap van een schemerlamp rond haar hoofd. Ook de bekers en vazen die Bobbine Berden op de tafeljas plaatste, lijken te twijfelen over hun identiteit, ingepakt al ze zijn in precies dezelfde rode Schotse ruit waar ze alles van maakte. Geen mode, wel een erg intrigerend surrealistisch groepsportret. Instagram: @bobbineleonoreberden

Jip van Leeuwenstein

Jip van Leeuwenstein heeft een oplossing voor de jaarlijkse overlast door de eikenprocessierups: robots. Op een echte tak van een eikenboom inclusief blaadjes heeft hij een indrukwekkend uitziende machine geplant die met een systeem van zes afsluitbare cilinders een einde aan de processie moet maken. Het metalen apparaat zegt duidelijk: “Tot hier en niet verder.” Maar hoe het werkt en of het echt werkt, is de vraag. Uitleg geeft Jip van Leeuwenstein niet. Wel staat er op tekstborden te lezen over de gevaren van een verstoorde balans in de natuur door de introductie van een roofdier dat een probleem moet oplossen. Zoals de reuzenpad die in Australië een plaag werd na zijn introductie als bestrijder van de suikerrietkever. “Het ontwerpen van nieuwe robot roofdieren heeft als voordeel dat je de controle niet verliest.” Inl: www.jipvanleeuwenstein.nl