Toen de tante van Nadine Duursma (18) blind werd, dacht de scholiere: „Wat raar dat er wel gehoorapparaten zijn voor mensen die doof zijn, maar geen soortgelijke hulpmiddelen voor mensen die niet kunnen zien.” Daarom bedacht ze een speciaal kunstoog en bouwde zelf een prototype, een model om te tonen hoe het kunstoog eruit zou kunnen zien. Het project beschreef ze in haar profielwerkstuk.
/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2017/06/nadine.jpg|//images.nrc.nl/4TDMuDP5_Po68EvnwBlcJG49-84=/1920x/smart/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2017/06/nadine.jpg)
Nadine Duursma met het ontwerp voor een kunstoog. KNAW
Met dat werkstuk behaalde Nadine deze week een eerste plek bij de KNAW Onderwijsprijs, een prijs voor de beste profielwerkstukken – , samen met de makers van werkstukken over muziekmaken met jonge vluchtelingen en de bestrijding van blauwalgen met zoetwatermosselen. Nadine slaagde woensdag ook voor haar vwo-eindexamen aan College Hageveld in Heemstede, met drie tienen op haar eindlijst.
„Eerst wilde ik voor blinden een bril maken met een camera, maar ik ontdekte dat die al bestond”, vertelt Nadine. Toen zag ze een documentaire over mensen met twee kunstogen en ze dacht: „Wat zou het mooi zijn als je met die kunstogen ook echt iets zou kunnen zien.”
In haar kunstoog zit daarom een kleine camera die beelden stuurt naar een kastje. Nadine: „Dat kastje is 10 bij 10 cm, vandaar dat dit aan de heup hangt.” De mini-computer in dat kastje zet de camerabeelden om in elektrische pulsjes. Die pulsjes worden gestuurd naar de oogzenuw achter het kunstoog, legt Nadine uit: „Vervolgens maken de hersenen daar weer beelden van. Niet zulke mooie beelden als wij zien, maar allemaal zwartwit-blokjes. Zo zien de patiënten toch wel iets van hun omgeving.”
Nadine zou het heel fijn vinden als haar ‘Camera Glass Eye’ ooit echt gemaakt zou worden. Zelf gaat ze dat niet doen. „Ik ga Lucht- en Ruimtevaarttechniek studeren aan de TU Delft.”