Gangster Chuck heeft lang grijs haar en is oud. Zijn tegenstander is Rooster Young God. Inzet van wraak en weerwraak is de roof door de jonge god van Chucks geliefde, de hoogblonde Scarlett. In een setting van een Amerikaanse action movie met achtervolgingen, gevechtsscènes, rondspattend bloed en ontploffingen raast de voorstelling door.

Het gezelschap Young Gangsters noemt zijn toneelvorm ‘vechttheater’ en Old Gangsters Never Die is daarvan een uitbundig voorbeeld. Ko van den Bosch als Chuck is de good guy. Zijn motto luidt: „Giving up is not an option.” Van den Bosch is niet alleen hoofdrolspeler, hij is ook de filmregisseur op de set van de ultieme gangsterfilm aller tijden. We krijgen de Amerikaanse filmcultuur te zien in volle ernst, met alle genreclichés die erbij horen: Van den Bosch als tweelingbroer van Syvester Stallone.

Gelukkig is de voorstelling meer dan spektakel alleen. Vadermoord is de inzet. De jonge generatie, vertegenwoordigd door Rooster (Nick Bos), onttroont Van den Bosch en vechtveteraan Stevie (Niek van der Horst). Hun taal is een overspannen soort Amerikaans. De vormgeving is bizar en grotesk, zoals het bloederige actiefilms betaamt. De beschieting van een houten huis met plastic mitrailleurs is als in een stripverhaal: de planken springen in het rond en het ontvoerde meisje Scarlett (Julia van der Vlugt) gilt. De tekst door het regisseursduo Lotte Bos en Annechien de Vocht had beslist meer diepgang kunnen hebben, of meer poëzie. Het hindert niet echt: actie-theater moet het hebben van stoerheid.