Coachen met paarden, koeien en geiten. Helpt dat?

Vroeger ging je met je ouders naar de kinderboerderij, tegenwoordig ga je met je collega’s naar de dieren. Overal in het land kun je terecht voor „yoga met geiten”, „coachen met paarden” en „knuffelen met koeien”. Het doel is „ontspanning” en „inzicht krijgen in onszelf”. Een stukje rust en bewustwording, zeg maar.

Want door koeien te aaien „maak je oxytocine aan en ontspan je”, door paarden te leiden „leer je je persoonlijk leiderschap verder te ontwikkelen” en door yoga te beoefenen met geiten „leer je je verwachtingen loslaten”, zo las ik op allerlei sites. Korter gezegd: met dieren sta je gelijk al met 1-0 voor.

Want dieren hè, die zijn zo puur! Vooral paarden kunnen voor „een diepgaande leerervaring zorgen”, zo las ik. „Ze houden je een spiegel voor, ze oordelen niet en ze leven in het nu.” Heel veel mensen trouwens ook, maar daar gaat het nu niet om. Dieren lachen je pas uit als je weg bent. En zo’n koe kijkt dwars door je heen, dat klopt ook wel.

Op zich is het natuurlijk een prima idee dat ook dieren wat bijdragen aan het bruto nationaal product. Zeker paarden, want die staan écht de hele dag maar wat te koekeloeren.

Maar ze als spiegel gebruiken, ik weet het niet hoor. Ik heb thuis twee katten op de bank liggen die ook dwars door me heen kijken, daar heb ik geen boerderijdier voor nodig. En ik kan het ook heel goed zonder dieren. Geef mij een warm bad en ik vind zo de luiaard in mezelf.

Ik zie ook niet hoe je van paarden een betere leider wordt. Natuurlijk kan het hartstikke leuk zijn om eens te proberen een paard achter je aan te laten lopen. Iedereen die wel eens naar Ponypark Slagharen is geweest, weet hoe moeilijk dat is. Zeker als er die maand al veertig zwetende managers aan hebben lopen trekken.

Maar áls hij dan met je mee wil, dan betekent dat volgens mij alleen dat je goed bent met dieren, of erger nog, alleen met dít paard. Want als het ene paard je vertrouwt, wie garandeert dan dat de hele kudde uit je hand eet? Laat staan dat al je collega’s dat doen.

En je moet maar net de goede paardencoach treffen, die vertaalt wat het paard vindt. En erger nog: het goede paard! Er zitten vast een hoop prutsers tussen. Wat dat betreft zijn het net mensen. En zouden ze echt „in het nu” leven? De meeste paarden die ik ken zijn hartstikke ouderwets en hebben nog nooit gehoord van agile werken en scrummen. Daar heb je dus niks aan, op de huidige werkvloer.

Maar waarom paarden, koeien en geiten? Waarom geen wandelende takken, naaktslakken, mollen, kippen, konijnen of ratten, die leven vast ook enorm in het nu. Het lijkt me dat een dagje met de ongediertebestrijding je ook een behoorlijke spiegel kan voorhouden. Of kinderen. Of harige mannen als de spiegels dan per se veel haar moeten hebben.

En waarom zouden we stoppen bij prooidieren? Ik zou zeggen: probeer het eens met grizzlyberen, jachtluipaarden, maar vooral leeuwen – ook handig bij een reorganisatie. Want als je érgens iets kan leren over ontspannen leiderschap, waarom zou je dan niet aankloppen bij het hoogste adres, bij de koning?

De CEO van álle dieren.