Mensen met een tandvlees- en kaakbotontsteking hebben veel vaker – zonder het zelf te weten – diabetes type 2 dan mensen met gezond tandvlees. Tandartsen kunnen dus een belangrijke rol spelen bij de vroege opsporing van diabetes type 2. Dat laat de Amsterdamse tandarts Wijnand Teeuw zien in zijn proefschrift waarop hij vrijdag promoveerde aan de Universiteit van Amsterdam.
Een verband tussen diabetes en tandvlees- en kaakbotontstekingen (parodontitis) is al langer bekend. Zo hebben mensen met (beginnende) diabetes vaak een wat minder goede weerstand, en dus eerder een infectie of ontsteking. Omgekeerd is het bekend dat chronische ontstekingen, zoals parodontitis, de insulinehuishouding kan verstoren, waardoor diabetes type 2 ontstaat.
Wijnand Teeuw onderzocht 313 patiënten, die hij indeelde in drie groepen: met ernstige parodontitis, met geringe tot matige parodontits en zonder die tandvlees- en kaakbot-ontsteking. Bij iedereen werd met een vingerprik bloed afgenomen en een diabetestest (op geglycosyleerd hemoglobine (HbA1c) uitgevoerd.
Onder de 72 mensen met ernstige parodontitis vond Teeuw 13 mensen met diabetes die nog niet wisten dat ze het hadden. Dat is 1 op de 5, ruim tweemaal zo veel als er diabetespatiënten werden gevonden (9 van de 106) in de groep zonder parodontitis. De mensen bij wie verontrustende gehaltes HbA1c werd gemeten kregen een doorverwijzing naar de huisarts. Teeuw concludeert dat de tandartspraktijk een goede plaats kan zijn om mensen te screenen op verborgen diabetes, maar eerst wordt het onderzoek herhaald bij veel meer mensen, op meer plaatsen.