Recensie

Recensie Beeldende kunst

Strak geregisseerd, rumoerig monsterballet

Kong: Skull Island valt als een strak geregisseerd, rumoerig monsterballet best te genieten. Mensen zijn de zwakke schakel in dit spektakelstuk

Alweer een King Kong? De briljante, maar matig succesvolle remake van Peter Jackson van deze filmklassieker is nog maar twaalf jaar oud. Inderdaad, maar deze King Kong is een veel groter beest, wel 36 meter. Hij moet Japanse giganten als Godzilla, Gamera en Mothra straks partij gaan bieden.

Kong: Skull Island is na Godzilla in 2014 de tweede bouwsteen van het ‘Monsterverse’, een joint venture van Warner Bros, het Chinese Legendary Pictures en de Japanse studio Toho. Daikaiju – reuzenmonsters – doen vooral in Azië goede zaken: vandaar het streven de kampioenen van Oost en West, Godzilla en King Kong, in een ‘gedeeld cinematografisch universum’ bijeen te drijven. In 2020 is de grote clash gepland: Godzilla versus King Kong.

Waarom moet King Kong altijd dood? Lees meer over de geschiedenis van de gigantische aap.

Opnieuw, want in 1962 vocht King Kong ook al met de radioactieve Godzilla, wiens Japanse naam – Gojira – een samenvoeging is van gorira (gorilla) en kujira (walvis). Bij King Kong vs Godzilla (Kingu Kongu tai Gojira) bleken de leasekosten voor de reuzenaap – 200.000 dollar – zo hoog dat Toho zich qua trucage nog slechts een stuntman in mottig gorillapak kon veroorloven. Dus werd het een komedie, met King Kong als enorme dronkenlap die als reclamestunt bedwelmd naar Japan wordt gevaren om na een middag hooliganisme in Tokio een potje met Godzilla te worstelen bij de berg Fuji.

Mensen als zwakke schakel

Ook Kong: Skull Island is camp, zij het iets grimmiger, want King Kong dunt aanvankelijk samen met reuzenspinnen, wandelende takken en pterosauriërs een expeditie naar een mysterieus eiland in de Indische Oceaan danig uit. Het jaar is 1973, het kanonnenvlees Vietnamveteranen die met hun helikopters, bommen, napalm en hardrock King Kongs rust danig verstoren. Maar diens hardhandige optreden verandert militair Packard (Samuel L. Jackson) in een geobsedeerde kapitein Ahab, ook nadat Hank Marlow (John C. Reilly), een piloot die in 1944 op Skull Island neerstortte, heeft onthuld dat Kong een mensenvriend is en de ware vijand Skull Crawlers zijn, megakrokodillen met spierballen.

Kong: Skull Island valt als een strak geregisseerd, rumoerig monsterballet best te genieten, zeker als de fauna het aantal mensen dat in de weg loopt heeft uitgedund. Want mensen zijn de zwakke schakel in dit spektakelstuk van nieuwkomer Jordan Vogt-Roberts: typetjes die je liefst snel tussen de malende kaken ziet verdwijnen zodat we ons verder kunnen richten op King Kong. Die banjert als een dikke pensionado wijdbeens over zijn eiland, maar weet toch telkens onverwachts op te duiken. Zo loopt fotografe Mason Weaver (Oscarwinnaar Brie Larson, met stoer-mystieke glimlach) de reuzenaap zomaar tegen het lijf als hij rond het inboorlingendorp lummelt: het begin van een mooie vriendschap.