Hidden Figures is een onvervalste crowdpleaser

Het mooie van de drie films die dit jaar meedongen naar de Oscar voor beste film en die we voor het gemak maar even ‘zwart’ noemen, is dat ze onderling zo verschillend zijn. Moonlight, over een homoseksuele jongen in een achterstandswijk van Miami, is pure arthouse. Fences van Denzel Washington is een prestigieuze toneelverfilming, met iets te veel nadruk op de tekst om als film helemaal te overtuigen, maar zeker de moeite waard. Hidden Figures, dat als laatste van de Oscar-kandidaten in de Nederlandse bioscoop arriveert, is een regelrechte crowdpleaser, die vooral is toegesneden op een vrouwelijk publiek.

Hidden Figures gaat over drie zwarte vrouwen die in de jaren zestig werkzaam waren bij NASA en een cruciale bijdrage achter de schermen leverden aan de space race waarin de Verenigde Staten verwikkeld waren met de Sovjet-Unie. Zonder de correcte rekensommen ook geen landing op de maan. De vrouwen behoren door hun huidskleur en sekse tot een ‘verborgen’ groep. Maar er zijn natuurlijk ook over de witte mannelijke wiskundigen van NASA niet al te veel films gemaakt. Toch kan het nooit kwaad om stereotypen te ontkrachten.

Lees ook het interview met de actrices uit Hidden Figures.

Hidden Figures heeft mooie rollen voor drie heel goede actrices, die ook weer onderling zeer verschillen. Taraji P. Henson speelt het wat timide wiskundige superbrein van de drie, Katherine Johnson. Octavia Spencer is Dorothy Vaughan, de zwoegende chef, die ziet aankomen dat computers haar afdeling van rekenaars werkloos zouden kunnen maken. Janelle Monáe zoekt als Mary Jackson doortastend naar een manier om NASA-ingenieur te worden, in de minst goed uitgewerkte verhaallijn van de drie.

Dit is Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden. Dat is de verzoenende, wat anachronistische boodschap van Hidden Figures. De periode waarin de film speelt, de vroege jaren zestig van John F. Kennedy en dominee Martin Luther King, leent zich daar ook het beste voor, met zowel het heelal als het gevecht tegen racisme en seksisme als ‘new frontier’.

Van Hidden Figures blijft na afloop misschien niet zo gek veel hangen, maar dat maakt de film niet minder plezierig. Dit is het soort films voor een breed publiek waar Hollywood altijd zo bedreven in was, maar dat het in het tijdperk van de superhelden steeds minder maakt. Dat Hidden Figures in de VS een onverwacht grote hit was – in eigen land bracht de film al meer dan 150 miljoen dollar op – zou studio’s toch te denken moeten geven.