Deze krab houdt zee-anemonen als huisdieren

Dit krabbetje leeft op het strand in Israël. Het is een krabbetje met een rare gewoonte: hij heeft altijd iets bij zich. In het echt moet je er met je neus bovenop zitten om het te zien, want het krabbetje is maar 1 of 2 centimeter groot.

In elke schaar van het krabbetje zit een nog veel kleiner diertje: een zee-anemoon. Elke pompon-krab (zo heet ie) heeft twee levende zee-anemonen als huisdieren. De zee-anemonen zitten goed vast aan zijn scharen. De krab bewaakt ze alsof zijn leven ervan afhangt, en dat ís ook zo.

Wat moet een krabbetje met twee zee-anemonen? Hij heeft altijd zijn handen vol, en toch is de krab dol op zijn zee-anemonen. Ze doen alles voor de krab.

Dat zit zo.

Gewone zee-anemonen wonen op een rots. Ze hebben giftige tentakels. Daarmee vangen ze eten. Dat doen de zee-anemonen van de krab ook. Dus als de krab honger heeft, dan peutert hij het eten gewoon tussen de tentakels van zijn zee-anemonen vandaan.

Is het ook leuk voor de zee-anemonen? Ach. Ze komen nog eens ergens, en ze hoeven geen rots te delen met een heleboel andere zee-anemonen.

De zee-anemoon en de krab zijn zo aan elkaar gehecht, dat je in Israël nooit een pompon-krab ziet zonder zee-anemoon. En omgekeerd ook: de zee-anemoon leeft nooit zonder zijn krab.

Maar als dat waar is... hoe komen jonge krabbetjes dan aan hun eerste zee-anemoon? Dat hebben biologen net ontdekt. Het is spectaculair om te zien. Die jonge krabbetjes vechten om een zee-anemoon, met een grote. Het is net judo. Zo’n krabbetje, maar een halve centimeter groot, gooit zich op de rug van een volwassen krab. Hij neemt hem in de houdgreep. Hij pakt de schaar vast en hij sjort net zo lang tot ie een zee-anemoon te pakken heeft. Hebbes.

Dan heeft hij nog maar één zee-anemoon, maar die scheurt hij netjes in tweeën: één voor elke arm. Zee-anemonen zijn net als planten: als je er een stuk afscheurt, groeien ze gewoon weer aan. Dat hoef je met een hond of konijn niet te proberen. Zee-anemonen zijn ideale huisdieren.