Opwekking duurzame energie blijft groeien

Ondanks een kleine terugval in 2016 blijft de opwekking van elektriciteit uit wind op zee hard groeien. In de Europese wateren staan nu 81 windparken, verdeeld over in tien landen. Met elkaar hebben die parken een vermogen van 12,6 gigawatt (GW). Gemiddeld produceerden ze tussen de 33-43 procent van wat ze maximaal zouden kunnen halen, ook wel uitgedrukt als capaciteitsfactor.

Maar die verschilt sterk per windpark én per land. In het Verenigd Koninkrijk haalden de parken op zee in december een percentage van 68 procent, in België was dat in die maand minder dan 40 procent. Dat staat in het jaarverslag dat Wind Europe, de koepel van de Europese offshore windindustrie, donderdagochtend heeft gepubliceerd.

Opmerkelijk is dat er in 2016 veel minder vermogen bijkwam dan een jaar eerder. Ongeveer de helft minder. Maar dat is volgens de opstellers van het rapport een tijdelijk verschijnsel omdat er nog veel wind op zee in aanbouw is. Bijvoorbeeld in Nederland, waar de komende jaren vijf grote windparken voor de kust zullen worden aangelegd en waarvan de eerste twee, voor de kust van Walcheren, onlangs zijn aanbesteed.

De verwachting is dat er in 2020 ongeveer twee keer zoveel vermogen op zee beschikbaar zal zijn als nu: 24,6 GW. Daarbij worden de turbines steeds groter. De gemiddelde turbine had in 2016 een vermogen van 4,8 MW, maar intussen zijn ook al de eerste turbines van 8 MW geïnstalleerd.

Fabricage

Siemens is de grootste fabrikant van turbines voor offshore wind en heeft zo’n tweederde van alle bestaande turbines neergezet. Het Deense Vestas volgt op de tweede plaats met 16 procent.

Als het gaat om de funderingen van de windmolens op zee, is het Nederlandse SIF marktleider. De buizenmaker uit Roermond heeft bijna een kwart van alle funderingen op zee gemaakt. Afgelopen jaar werd een nieuwe vestiging van SIF op de Maaasvlakte geopend om de levering aan de windindustrie te versnellen.

De Europese offshore windindustrie waarschuwt voor een terugval van nieuwe projecten rond 2020. Dat heeft alles te maken met de Europese richtlijn die landen verplicht om duurzame doelen te halen. Om die doelen te halen heeft Nederland bijvoorbeeld het Energieakkoord gesloten. Wat er na 2020 gaat gebeuren is niet alleen in Nederland, maar ook in de rest van Europa nog onduidelijk.