Het werkpak van een advocaat

Op gympen naar werk

‘Meer succes in een maatpak’ staat op een reclamebord bij de uitgang van metrostation Amsterdam Zuid. De meeste mannen die op het Gustav Mahlerplein rondlopen hadden dat al lang begrepen, zo lijkt het. Paul Tjiam (35) is advocaat mediarecht en intellectueel eigendom bij een van de grote advocatenkantoren op de Zuidas, en fietst hier elke dag langs. Vandaag draagt hij een grijs pak van Suitsupply, een wit overhemd van Corneliani, een das van Profuomo en schoenen van Santoni. Het staat indrukwekkend. “Maar eigenlijk haat ik pakken,” verzucht hij.

Hij heeft zelfs zo weinig met pakken, dat hij elke ochtend op gympen en in spijkerbroek naar kantoor fietst. Daar kleedt hij zich om. Hij heeft een kledingrek met vijf pakken en een rek met negen paar schoenen op kantoor staan. „Pakken zijn bij advocatenkantoren nu eenmaal traditie, het hoort er gewoon een beetje bij.”

Ordinair

Er is nooit hardop gezegd wat voor pak je hier moet dragen. „Je vindt het uit door goed op te letten, tijdens borrels en tijdens stages. Eigenlijk gewoon door je voelsprieten te gebruiken, iets wat een advocaat sowieso al veel doet. En door af en toe een gigantische flater te slaan.”

Dit zijn de ongeschreven regels: zwarte pakken kunnen niet, een pak is donkerblauw of grijs. Een dun streepje mag, maar dikkere strepen worden vooral door de partners gedragen. Overhemden zijn lichtblauw of wit. En schoenen zijn altijd zwart en van leer.

De grootste flater die Paul ooit sloeg: een lichtblauw overhemd met een witte boord. „Makelaar”, zeiden zijn collega’s. Op de Zuidas staat dat voor ‘nieuw geld’, ‘ordinair’, en ‘vlug’. „Dan weet je dat je de plank hebt misgeslagen.”

Bekijk ook het werkpak van vorige week: Het werkpak van Raymond Dörr, privédetective

Casual Friday

Op vrijdag is het Casual Friday. Maar ook Casual Fridays hebben hun grenzen. Hippe spijkerbroeken en T-shirts zijn nog steeds niet gewenst. Maar suède schoenen kunnen wel, ook in het bruin.

In de Verenigde Staten bestaan advocatenkantoren waar werknemers op slippers naar hun werk komen. Zo zei een van de partners van het kantoor Quinn Emanuel in een interview: „The only dress code we have, is that you have to have something between your feet and the carpet.” Paul: „In Europa zijn we gewend dat advocaten een pak dragen.”

Uiteindelijk gaat het, natuurlijk, om het werk. 90 procent van de tijd bestaat uit het schrijven van processtukken. „Daarin zet je al je intellect in om te winnen. Je begint met een leeg vel, en daar moet iets slims op.” Dat onderzoek doe je vooral achter de computer. Als Paul overwerkt, en dat is bijna elke avond, kleedt hij zich halverwege om in zijn eigen kleren. Het fijnste moment van de dag, zegt hij. Het kantoor is uitgestorven en hij kan in alle rust kan doen wat hij het liefst doet. „De slimste dingen bedenk je ’s avonds, in stilte.” En in spijkerbroek.