Wat kan Nederland leren van Trumps overwinning?

Les 1: Iedereen heeft stemrecht

Ebru Umar, publicist

Ooit, langgeleden, werd er geluisterd naar de macht. Naar de hoogopgeleide, de nobele, de leidinggevende, zelfs naar de rijkere; zij wisten wat goed voor ons, het volk, was. De PvdA is er groot mee geworden: arbeiders vertellen wat ze moesten stemmen en zelf rijk worden. Marcel van Dam en Paul Rosenmöller die zich zogenaamd inzetten voor de ander. De wereld is veranderd: de voorgenoemde heren politici zijn nog rijker geworden, hun opvolgers zijn carrièrepolitici. Ondertussen zijn de arbeiders die Nederland gemaakt hebben armer geworden. En niemand die zich voor hén inzet, laat staan naar ze luistert.

Politici weigeren in te zien dat je van een modaal inkomen amper kunt rondkomen. Ze weigeren de intolerantie in grote steden vanuit de islam te erkennen. Hun corebusiness is liegen geworden, over referendum, Grieken of 1.000 euro.

Het establishment weigert mensen serieus te nemen. Als ze stemmen op Trump, voor Brexit, tegen het Oekraïne-verdrag, dan wil dat niet zeggen dat ze achter die keuze staan. Kiezers zijn vooral tegen de zittende macht. Ze, we, ik: we zijn er klaar mee.

Alleen door het stemrecht te fiscaliseren, door alleen burgers stemrecht te geven die drie keer modaal verdienen, kan de huidige generatie politici aan de macht blijven. Dat iedereen in Nederland stemrecht heeft, is de grootste nachtmerrie van veel politici.

Ze weten dat ze na 15 maart hun bureaus kunnen leegruimen.

Les 2: Er is een omslag gaande

Thierry Baudet, lijsttrekker van Forum voor Democratie

Na het Oekraïne-referendum van 6 april en het Brexit-referendum heeft nu ook in de VS het politieke establishment in niet mis te verstane bewoordingen te horen gekregen dat men een fundamenteel andere koers wil. De aanval op de natiestaat moet stoppen, de oikofobie (de weg-met-ons-mentaliteit) moet stoppen.

De media en de officiële instanties zijn onvoldoende in staat geweest te zien wat er gebeurt: de Trumprevolte voltrok zich (net als de Brexitrevolte) grotendeels onder hun radar.

De situatie in Nederland is niet anders: ook hier is een ontwikkeling gaande die de media en de gevestigde politici en instituties nauwelijks in de smiezen hebben. We beleven een paradigmawisseling. Na zo’n 25 jaar van post-Koude Oorlog, op Fukuyama en grenzeloosheid gebaseerd beleid, gaan we terug naar nationale democratieën, bescherming van het midden- en kleinbedrijf, zoeken naar stabiliteit in het Midden-Oosten en een normale verhouding met Rusland en een einde aan de onbegrensde immigratie.

Er is echt een omslag gaande, en op 15 maart zullen we dat ook in Nederland weer gaan zien.

Nog meer vragen over het presidentschap van Trump? Hier staat een overzicht van onze stukken.

Les 3: De linkse elite is uitgespeeld

Jan Roos, lijsttrekker van VNL

Niet alleen Hillary Clinton verloor dinsdag, ook de Nederlandse media, de grachtengordel en vrijwel alle Amerika-deskundigen die de afgelopen maanden niet van de buis te slaan waren, hebben een enorme optater gekregen. Ons werd verteld dat Clinton op haar sloffen ging winnen, dat Trump een idioot is, en dat de Trump-stemmer een minderwaardige, racistische boze blanke man is.

Mensen die problemen ervaren en daar vervolgens hun stem op baseren, worden weggezet als inhoudsloze mafketels door de politieke elite en de mainstream media. Maar juist hun politieke correctheid is inhoudsloos en heeft geen impact meer. Mensen zijn veel te goed geïnformeerd, mede door internet, om in de overheidsverkooppraatjes van het NOS Journaal te trappen. Het overal het stempel racist/fascist/xenofoob/populist op drukken door de linkse elite is uitgewerkt. Jullie tijd is voorbij. Maart 2017 zal een afrekening worden met deze arrogantie. VoorNederland wil zich inzetten om de problemen in dit land op te lossen. Zonder de goedkeuring van de zelfverklaarde deugende politieke elite, maar met de stem van het volk. Of die nou boos, blank, vrolijk of donker is.

Les 4: Het establishment kan een ‘populist’ niet breken

Paul Cliteur, schrijver van ‘Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders’

Verschillende mensen zullen verschillende lessen trekken uit de overwinning van Trump. Columnisten en redacteuren van kwaliteitskranten zouden ervan kunnen leren dat het kennelijk niet uitmaakt wat zij schrijven.

Zij kunnen dag in dag uit alle negatieve informatie waar zij maar de hand op weten te leggen over één kandidaat breed uitmeten, maar een groot deel van de burgers laat zich daardoor niet beïnvloeden. Noem het de machteloosheid van de geschreven pers.

Maar ‘populisten’ – vreemd woord eigenlijk, want waarom zou Trump een ‘populist’ zijn, maar Clinton niet? – kunnen hoop putten uit de overwinning van de nieuwe president. Je kunt kennelijk elke dag geschoffeerd worden door het bestuurlijk en politiek establishment en toch de harten winnen van vele kiezers.

Dat is een enorm hoopvol signaal.