Dit vinden wij de beste boeken van deze zomer

J.M. Coetzee: De schooldagen van Jezus.

●●●●●

In de nieuwe roman van deze schrijver gaat het om de strijd tussen lichaam en geest, liefde en rede. Coetzee is eigenlijk een van de laatst levende humanistische schrijvers. Lees de recensie: ‘Het is een bijzondere jongen, en dat is het

Graeme Macrae Burnet: His bloody project

●●●●●

Zeer geslaagde en ambitieuze thriller waarin meerdere genres zijn verwerkt: een karakterstudie, een rechtbankdrama en een rake en tragikomische historische schets van het grimmige boerenleven. Lees de recensie: ‘Wij nemen die hufter te grazen‘

Dave Eggers: Heroes of the Frontier

●●●●●

In de nieuwe roman van deze geëngageerde schrijver keert een wereldse vrouw het burgerlijke leven de rug toe. In de wildernis hoopt ze de zuivere mens te vinden. Eggers toont zich meer een verslaggever dan een visionair. Maar een echt bezwaar is dat niet. Lees de recensie: ‘‘Leve de zuivere mens’‘

●●●●●

Bart Koubaa: Een goede vriend

In de nieuwe roman van deze Vlaamse schrijver denkt een man aan de Portugese kust aan zijn gestorven vriend. Het levert een verhaal op over zijn en niet-zijn. Lees hier de recensie: ‘Een rauwe-vismaaltijd als weldaad’

Philip Snijder: Bloed krijg je er nooit meer uit

●●●●●

In zijn vijfde roman schrijft Philip Snijder (1956) alweer over zijn eigen leven, met veel aandacht voor zijn armoedige jeugd – maar de invalshoek is anders en levert zijn interessantste boek tot nu toe op. Lees de recensie: ‘Zus wilde mee, maar hij zag het niet‘

●●●●●

Elena Ferrante: Wie vlucht en wie blijft

Vrouwenvriendschappen in de literatuur worden vaak geassocieerd met chicklit, roddel en zorgzaamheid. Gelukkig zijn er de romans van Elena Ferrante, over twee vrouwen die van geen wijken willen weten. Lees hier de recensie: ‘Het tragische leven leren leven‘

●●●●●

Konstantin Paustovski: Goudzand

Uit bijna elke bladzijde van deze niet eerder vertaalde dagboeken, (reis) verhalen en brieven blijkt de morele en literaire grootsheid van deze Russische schrijver. Lees de recensie: ‘Heksenjacht en heldenmoed‘

●●●●●

Robin te Slaa: 1941

In het tweede deel van een serie over Nederland in WOII wordt nuchter en zakelijk aangetoond hoe in 1941 de illusie van een ‘correcte’ bezetting voorgoed was verdwenen en hoe ook de NSB agressiever werd. Lees de recensie: ‘Ineens was de illusie voorbij‘

Peter Ross Range: 1924

●●●●●

In 1924 kwam Hitler een persoonlijke en politieke crisis te boven en schreef hij deel 1 van Mein Kampf. Het staat bekend als langdradig. Dat klopt, zo blijkt uit de eerste Duitse uitgave sinds 70 jaar. Maar er staat ook een duidelijke visie in. Lees hier de recensie: ‘Routekaart van het Derde Rijk‘

●●●●●

Pierre Michon: Koningslichamen.

De Franse auteur Pierre Michon verwoordt de noodzaak van literatuur in een briljante mengeling van humor, poëzie, verwarring en radeloosheid. In Koningslichamen tekent hij met precieze pen enkele schrijversportretten, zoals die van Beckett, Faulkner en Flaubert. Lees hier de recensie: ‘Schrijvers moeten een olifant willen zijn‘

●●●●●

Claude Lefort: Wat is politiek?

De ontwikkelingen in Turkije zouden een kolfje naar de hand zijn van Claude Lefort. Hij beargumenteerde in zijn werk waarom een democratie niet zonder rechtsstaat kan. Lees de recensie: ‘Poetin en Erdogan: Lees Claude Lefort‘

Christina Lamb: Farewell Kabul

●●●●●

Aan de hand van vele voorbeelden laat journaliste Christina Lamb zien hoe het Westen van de missie in Afghanistan een mislukking maakte. Had men naar het verleden gekeken dan waren fouten niet gemaakt. Lees de recensie: ‘Missie is oorlog‘

Geke van der Wal: Rob van Gennep

●●●●●

In deze prettig toegankelijke biografie figureert de legendarische uitgever Rob van Gennep (1937-1994) van een klein links boekenimperium in Amsterdam. Alles was politiek bij de uitgeverij. Van Genneps bedrijf was een vergaderend ‘collectief’. Lees de recensie: ‘Koopman in linkse gekkigheid‘