Nederlaag volleybalsters tegen China duur leermoment

Ergens is een plafond. Voor de Nederlandse volleybalsters lag die op de Olympische Spelen donderdagnacht in de halve finale. Schrale vaststelling na de 3-1 nederlaag tegen China: het Nederlands team heeft zijn plafond nog niet bereikt.

Een zure constatering na een prachtig gevecht tegen een volleybalgrootmacht en een conclusie waar de volleybalsters in Rio de Janeiro niet mee waren op te vrolijken. De harde actualiteit leerde hen dat ze een unieke kans op een plaats in de olympische finale hebben gemist.

Maar had Nederland een finaleplaats verdiend? Ja en nee. Ja, vanwege de hoogwaardige tegenstand die topland China werd geboden. Nee, vanwege de vele gemiste kansen. Bondscoach Giovanni Guidetti was realistisch in zijn analyse: „Ik heb gemengde gevoelens. Wij waren niet minder dan China, maar op sleutelmomenten maakte China het verschil. Misschien zijn wij nog niet groot genoeg voor de grote wedstrijden.”

De Italiaanse coach sneed een cruciaal punt aan. Bij gelijkwaardigheid aan een tegenstander komt het aan op de details, op de juiste keuzes van de spelverdeelster, de goede pass naar die spelverdeler en de moed van de aanvalsters om voluit te slaan. Op die momenten deed China het in drie van de vier sets net iets beter. De setstanden leveren het bewijs: 27-25, 23-25, 29-27 en 25-23.

Routine gaf de doorslag

Dat China met die minimale verschillen wint is een kwaliteit, geen kwestie van kwaliteitsverschil. De routine gaf de doorslag. Waar de Chinezen menigmaal op het hoogste niveau die situaties van stress en spanning hebben meegemaakt, zijn die voor de Nederlandse speelsters nieuw. Zij speelden twee jaar terug nog in de B-groep van de World League en nu vechten ze op de Spelen tegen de beste teams ter wereld om olympische medailles.

De nederlaag tegen China was een duur leermoment, in het bijzonder voor sterspeelster Lonneke Slöetjes. Niet dat ze slecht speelde, helemaal niet, maar zij miste donderdag het vermogen boven de rest uit te steken, een eigenschap die van haar in veel wedstrijden een beslissende speelster heeft gemaakt.

Maar de Chinezen hadden studie gemaakt van haar manier van spelen. Slöetjes vond telkens weer een goed blok tegenover zich. „Maar daar zal ze van moeten leren”, sprak coach Guidetti streng. „Ze moet leren omgaan met tegenstanders die haar spel nauwkeurig bestudeerd hebben. Dat is nu nog net te veel gevraagd.”

Als Slöetjes goed heeft opgelet kon ze aan de andere zijde van het net zien hoe het had gemoeten. Daar timmerde Ting Zhu vrijwel alle ballen tegen de grond, of er nu een blok hing of niet. Een grote speelster die Nederland niet kon afstoppen. Geen schande, oordeelde Guidetti, dat kon Brazilië in de kwartfinale evenmin. Zhu bleef scoren, hoe het blok ook werd gezet.

Kansen voor Nederland

De Nederlandse ploeg kan zijn verblijf in Rio de Janeiro positief afronden met een bronzen medaille. Tegenstander is de Verenigde Staten, dat in de halve finale vrij onverwacht met 3-2 van Servië verloor. Guidetti ziet kansen voor Nederland, vooral omdat de teleurstelling van de nederlaag tegen Servië extreem groot is. De route naar olympisch goud is geblokkeerd. Dat komt hard aan in het land waar een olympische titel als de heilige graal wordt ervaren.

Voor de Verenigde Staten telt alleen de gouden medaille. Daarvoor is die ploeg naar Rio Janeiro gekomen, met voormalig topspeler Karch Kiraly als coach. Die zou volleyballend Verenigde Staten van een decennialange frustratie kunnen afhelpen. En nu grijpt dat land opnieuw naast olympische goud. Die mentale dreun biedt Nederland kansen, meent de bondscoach.

De speelsters zien de bronzen plak als een beloning voor alle geleverde inspanningen, maar vooral voor een goede olympisch toernooi. Zij voelen ook dat China een tikje beter was en die realiteit maakte de meeste internationals eerder trots dan droevig. Anne Buijs bijvoorbeeld ziet de gemaakte vorderingen als dé grote winst van het Nederlands team. Zij zei te kunnen leven met het verlies tegen China, onder voorwaarde dat ze gecompenseerd wordt met brons.

En Guidetti? Die keek al weer vooruit, naar de toekomst van het Nederlands team. Hij boetseert aan een ploeg die nog definitief gestalte moet krijgen. De Italiaan heeft niet zonder reden zijn contract verlengd tot en met 2020. Hij ziet toekomst in he team. Zijn conclusie na een heet avondje topvolleybal was: „Ik heb veel input en veel feedback gekregen voor de toekomst.”