Vanaf de voorpagina van het Algemeen Dagblad stelde massapsycholoog Jaap van Ginneken de lezers woensdag gerust. De angst voor terreur was eigenlijk gewoon een kwestie van een brein dat door toedoen van de media overprikkeld was geraakt. Onder het artikel stonden vetgedrukt cijfers om de zaken in het juiste perspectief te plaatsen. Zo was de kans dat je om het leven komt bij een aanslag ongeveer 1 op 9,3 miljoen, terwijl de kans om te overlijden aan de gevolgen van een hartaanval op 1 op 23 en de kans om te verdrinken in bad 1 op 685 duizend werden ingeschat.
Ik wist inmiddels dat je een beetje op moest passen met het goochelen met cijfers, voor je het wist keerde de kansberekening zich tegen je. De tweede vakantienacht in onze Centerparcs-cottage maakte De vriendin me wakker met de vraag of ik ook zo bang was voor een aanslag. Achteraf bezien denk ik dat haar brein overprikkeld moet zijn geraakt op de Franse snelwegen waarboven om de zoveel kilometer in knipperende letters de slachtoffers in Nice werden herdacht.
Als het ze te doen was om te choqueren dan was het hier inderdaad ideaal moest ik toegeven. Geen geruststellende woorden middenin de nacht. Ze zag de lijkjes bij wijze van spreken al drijven in de Aqua Mundo, de overkapte tropische zwemhel waar we, toen de golven werden aangezet, de voorgaande dag nog zo lelijk tegen de wand waren gedrukt door lillend vakantievlees.
Had ik dan toch het nieuwe werkje van angst-journalist Arnold Karskens mee moeten nemen? Ik had het gelezen in de boekhandel en onthouden dat je, als ze dan toch aan de deur kwamen, maar het best kon maken dat je weg kwam.
„Zal ik het raam voor je openzetten?”, opperde ik, maar dat mocht beslist niet want dan kwamen er nog meer muggen binnen en de kans om daardoor gestoken te worden was nog groter.
Van al de geruststellend bedoelde argumenten die ik inbracht, werkte de opmerking dat ik de kans om neergestoken te worden op een Frans vakantiepark 1 op een miljoen schatte nog het best.
Bij de fietsenverhuur bracht een Nederlandse vader uit Zierikzee ons de volgende dag ongevraagd op de hoogte van de laatste gruwelijkheden uit de buitenwereld, waaronder ook het nieuws van een man die in een Frans vakantiepark met zijn zakmes had ingestoken op een moeder en haar drie dochters. De Vriendin, bij daglicht wel in de vakantiemodus, begon over die kans van 1 op een miljoen. Was dat getal met dit nieuws groter of kleiner geworden? Ik had toen over de overlijdenskans na voedselvergiftiging moeten beginnen, maar dat is achteraf gelul.
Marcel van Roosmalen heeft op deze plek een wisselcolumn met Ellen Deckwitz.