De oude Serena is terug

Ze glorieerde, ze stortte in en ze stond weer op.

Serena Williams, 34 jaar, Wimbledon-kampioene met leeuwenhart. Haar vulkanische uitbarstingen op de baan – vol geschreeuw en gebalde vuisten – voltrekken zich in de openbaarheid, als een dramashow. Haar leed, haar innerlijke worsteling na het falen, beleefde ze tien maanden geleden in stilte.

Ze blokkeerde toen ze op de drempel stond haar machtsoperatie te volbrengen, september vorig jaar op de US Open. Daar, op haar toernooi, kon ze de 22 grandslamtitels van de Duitse Steffi Graf evenaren en alle vier de grandslamtoernooien binnen één kalenderjaar winnen – een buitengewone prestatie. Maar ze struikelde in de halve finale over de Italiaanse Roberta Vinci.

‘Ze was depressief’

De obsessie was haar te veel geworden. Haar „hart” was „gewond” na het verlies op de US Open, stelde Williams in een verklaring – en het lichaam gesloopt. „Ze was depressief”, zei haar Franse coach Patrick Mouratoglou tegen de Amerikaanse sportzender ESPN. Ze trok zich de rest van het seizoen terug. Rust moest lichaam en geest laten herstellen.

Haar onschendbare status verdampte, haar zwakheden werden blootgelegd. Zij die bijna nooit finales verliest verloor dit jaar de Australian Open-finale van de Duitse counterpuncher Angelique Kerber en de eindstrijd van Roland Garros van de Spaanse revelatie Garbine Muguruza. Was de mentale en fysieke slijtage zo groot, dat de afbrokkeling van haar heerschappij doorzette op Wimbledon?

Ze nadert Martina Navratilova

Zaterdagmiddag, Williams laat zich achterover vallen op het gras na de 7-5 en 6-3 zege in de finale op Kerber. Ze behoudt haar titel, haar zevende Wimbledon-zege – waarmee ze de negen van Martina Navratilova nadert. Zaterdagavond wint ze met zus Venus ook de titel in het dubbelspel. Maar belangrijker: ze is verlost van de plaag van die ene slams en staat nu op gelijke hoogte met Graf – met 22.

Opluchting is van haar gezicht te lezen op de persconferentie. Ze had „slapeloze nachten” gehad, verwijzend naar de dreun op de US Open. „Zo dichtbij komen. Dat je het voelt, maar niet in staat bent om het af te maken.”

Groot kampioene, die over haar gebreken durft te praten. Ze had „veel druk op zichzelf gelegd”, vertelt ze. Ze herpakte zich, koos voor een andere mindset. „Ik moest meer naar de positieve dingen kijken, en niet focussen op die ene verliespartij per toernooi, wat echt niet zo slecht is.” Die insteek deed de nummer één van de wereld – sinds februari 2013 – realiseren dat ze „vrij goed” is.

24 slams van Margaret Court?

Er valt niet aan te ontkomen, ze wordt direct al geconfronteerd met de 24 grandslamtitels van Margaret Court, waarmee de Australische koploper is, weliswaar deels behaald in het amateurtijdperk. Richt Williams zich daar nu op? „Ik heb veel geleerd over die 22”, lacht ze. „Ik heb geleerd niet meer in dit soort debatten en gesprekken terecht te komen.” Het zijn de lessen van de US Open-frustratie, ze laat zich niet laten meesleuren in de buzz rond nieuwe records.

Haar gebroken hart is genezen met de Wimbledon-zege. „Yeah, I guess. Uiteraard zou ik graag andere wedstrijden hebben gewonnen. Maar het is goed zo”, zegt ze op de persconferentie.

„Ik voel dat de oude Serena terug is”, zei haar coach Mouratoglou in The New York Times na de halve finale van donderdag. Williams, zaterdag: „Ik denk dat hij gelijk heeft.”