Je moet je niet laten kennen als thuiswerkende zzp’er met grut. Vond ik altijd. Dus als opdrachtgevers belden en „Stoor ik?” vroegen, deed ik altijd alsof ik heel relaxt achter een bureau zat, terwijl ik in werkelijkheid op datzelfde moment met mijn elleboog een luier probeerde te vervangen.
Ik weet inmiddels beter. Als je zzp/mk (met kinderen) bent, mag iedereen dat weten. Thuiswerken met kinderen is toch niet te verbergen.
Ik hoor het zelf altijd meteen als iemand het lawaai van z’n kroost op de achtergrond met een kussen proberen te smoren. Of, nog mooier, als er tegen de kleine huisgenoten met de hand op de telefoon wordt gescholden dat ze stil moeten zijn. Probeer maar eens de kritiekpunten op dat rapport door te nemen wanneer er aan de andere kant net een Nederlandstalige Tarantinomonoloog heeft geklonken.
Dat zijn nu eenmaal de gevaren van bellen op papadag.
De thuiswerkdag met de tenenkrommende naam die vast is verzonnen in bedrijven waar mannen werken die één keer per week in huis een poot moeten uitsteken en dan de hele dag met kantoor bellen.
Een betere naam is nog niet gevonden. Ik ken mensen die zeggen dat ze ‘thuis moeten oppassen’, dat ze ‘met de kinderen zitten’ of – en dat zijn de ergsten – dat ze er vandaag ‘voor hun kinderen zijn’. Die gaan er ook echt voor. Van die vaders die om 8 uur ’s ochtends al met de prikpen, de klei en de verf klaar zitten terwijl de kinderen wanhopig proberen uit te vogelen hoe een telefoon werkt om zo de kinderopvang te bellen met de vraag of er echt geen plek vrij is vandaag.
Ik vind zelf altijd het makkelijkst om te zeggen dat ik in een open office met kleuters zit. Wat overigens een gouden businessidee is dat ik hier even gratis weggeef. Zo is Ikea groot geworden: niet met die stomme meubels, maar met een kinderopvang waar je je nageslacht met een gerust hart kunt achterlaten zodat langs Billy’s en Poängs sjokken zelfs nog leuk wordt.
Wil je lachend rijk worden, dan begin je nu een kantoor met stabiele wifi en goede koffie en daarnaast een ballenbak.
Wie toch thuis wil blijven werken, moet goudeerlijk zijn. „Nee joh, je stoort niet, ik probeer me net even in een prinsessenjurk te werken en die tiara knelt wel wat, maar ga gerust je gang.” Het selecteert wel lekker. De mensen met kinderangst bellen steeds minder.
De groep die zelf een warm gezin mist, kun je zo betrekken. Zeg tegen je kind: „Schat, vertel jij de meneer van sales even hoe het er met Elsa en Anna in Arendelle voorstaat, terwijl ik ondertussen even je zus uit de sanseveria pluk. O, en vraag gelijk even hoe het zit met die onbetaalde factuur.”
Als je toch geen secretaresse kunt betalen, kun je net zo goed je kind in de onbestaande telefooncentrale van je eenmansbedrijf laten werken. En zo direct promotie maken: van zzp’er naar baas van het familiebedrijf zonder betaald personeel.