Bellen als badpak

Zomer, dus zon, dus zwemmen. De eerste keer is altijd spannend. Alles komt tevoorschijn als spijkerbroek en t-shirt uit gaan. De vetrollen, putten en haren, de schaamte en het ongemak. Maar niet bij de vrienden van de Amerikaanse Deanna Templeton. In The Swimming Pool lijkt iedereen zorgeloos door het water te glijden. Naakt en vol zelfvertrouwen. De eerste die Templeton zo zag was Ed, skateboarder, kunstenaar en haar man. De twee zijn een bekend straatfotografenduo en elkaars muze. Hij legde hun liefdesleven vast en dat van anderen (Teenage Kissers, 2011) en werkt al meer dan tien jaar aan een project over rokende tieners (Teenage Smokers). Ook zij fotografeerde de jeugd, in Scratch My Name On Your Arm (2011) over jonge fans die hun lichaam laten bekladden met handtekeningen van artiesten. Daarnaast fotografeert zij voorbijgangers op reis en tijdens skate-evenementen.

In The Swimming Pool geen vreemdelingen, maar vrienden. Acht zomers achter elkaar gefotografeerd. Het enige dat Templetons naakten bedekt, zijn de bellen die uit hun neuzen glippen en de patronen die het water op hun lichamen maakt. De foto’s nodigen uit om te zwemmen, om bloot te zijn en je vrij te voelen. Of zoals Ed het in zijn nawoord beschrijft: ‘Je wordt omsloten met water, zoals een baby in de baarmoeder. En niets bestaat buiten deze wereld.’