Ideale guilty pleasure voor op vakantie

Ex-militair Maya heeft een tweejarig dochtertje, een onlangs vermoord zusje en een nog recenter vermoorde echtgenoot. Ze heeft ook een brevet voor een Boeing MH-6 aanvalshelikopter en een posttraumatische stress-stoornis van bijbelse proporties omdat ze in het Midden-Oosten een auto met onschuldigen onder vuur nam. Het doodsgegil dat die aanval toen opleverde, komt nog iedere nacht bezit nemen van haar hoofd.

Maya is de hoofdpersoon in de nieuwste thriller, De verbeelding, van Harlan Coben (1962), een gelauwerde Amerikaanse schrijver die ongeveer elk jaar een boek aflevert dat je blind kunt aanschaffen omdat zijn verhalen spannend en onverwacht zijn en zijn hoofdpersonen eigenwijs en geestig. Zij hebben, zoals Maya in dit geval, vaak iets te melden over hoe anders het leven wordt als je beroepshalve of persoonlijk met verlies, dood en gruwel om de oren wordt geslagen.

Coben is nauwelijks sentimenteel, maar benadrukt steeds in nuchtere bewoordingen de onbevangenheid van hen die verschoond bleven van extremen en de afzondering van degenen die het voor de kiezen kregen. Maya lukt het bijvoorbeeld niet meer om echt op te gaan in het gespeel met dochtertje Lily; ze blijft steken in het angstvallig veiligstellen van dit soort momenten en haar beduchtheid voor een slechte afloop van alles wat mooi is, verhindert haar om werkelijk deel te nemen.

Het maakt de hoofdpersonen van Coben melancholiek en waarachtig, maar wel zonder dat hij er nou de hele tijd over zanikt; zijn boeken zijn vooral intelligente en amusante actiethrillers.

Maya keert terug naar de VS als haar zus wordt vermoord en een paar maanden daarna wordt haar echtgenoot tijdens een roofoverval gedood. Een bezorgde vriendin geeft haar onmiddellijk na zijn begrafenis een verborgen cameraatje om het kindermeisje, dat nu voor dochter Lily gaat zorgen, mee in de gaten te houden. Als Maya de opnames terugkijkt, ziet ze Joe het beeld in lopen, de echtgenoot die ze zojuist begroef. Is Maya gek, zoals sommigen haar voorhouden, of moet ze vertrouwen op haar eigen waarneming?

Maya zelf twijfelt en de lezer, de wantrouwige detective Kierce en Maya’s loyale leger-buddy Shane staan perplex.

Het aardige van Coben is dat hij wending na wending serveert in een verhaal waarin je nooit weet waar je aan toe bent, maar waarover je vooraf ook beter zo weinig mogelijk informatie kan hebben.

Maya en haar arsenaal aan handvuurwapens achtervolgen de diverse aanwijzingen en verdachten in elk geval met militaire discipline tot het bittere en onverwachte einde.

Coben jaagt de lezer van kaft tot kaft en levert weer knap entertainment, een guilty pleasure voor op vakantiestranden en intelligenter dan veel andere Amerikaanse mainstream thrillers.