De ‘vergeten slachtoffers’ van Saint-Denis

In de lantaarnpaal schuin tegenover de McDonald’s bij Stade de France staan nog steeds de afdrukken van de kogels en boutjes die het explosief van zelfmoordterrorist Bilal Hadfi met verwoestende kracht in de rondte blies om 21.53 uur die avond. Kort daarvoor hadden twee andere terroristen zichzelf tot ontploffing gebracht tijdens de eerste helft van de oefenwedstrijd Frankrijk – Duitsland.

Tov McDonalds bij Stade de France blies een terrorist zich op, scherven boorden zich in vlees en deze lantaarnpaal. pic.twitter.com/GRyY9SNzvX

— Bart Hinke (@barthinke) June 9, 2016

De vergeten slachtoffers

Bij de slachting die volgde in de Parijse binnenstad verbleekte de numeriek gezien grotendeels mislukte aanslagen bij Stade de France. Wrange consequentie daarvan is dat de gewonden en het ene dodelijke slachtoffer aldaar de ‘vergeten slachtoffers’ van 13 november 2015 zijn geworden. De geboren Portugees Manuel Colaço Dias liet het leven. Anderen verloren ledematen, werden voor altijd verminkt.

Eén van hen, Aca Pavlovic, deed afgelopen week in de Engelse krant The Guardian zijn huiveringwekkende verhaal. Hij werd doorboord door scherven, kogels, moeren en boutjes en kan nooit meer horen met zijn rechteroor. Zijn vrouw, die met Aca even daarvoor nog voetbalsjaaltjes verkocht bij het stadion, raakte deels verlamd nadat een scherf haar schedel was binnengedrongen.

Waanzin en willekeur

‘Mislukt’ is voor hen een grievend adjectief voor deze aanslag. Terwijl de McDonald’s geëvacueerd werd, zag Pavlovic terrorist Hadfi ineens op hem afkomen. Die koos kennelijk niet voor een potentieel groter bloedbad. Waanzin en willekeur, onlosmakelijk verbonden. “In plaats daarvan hij stak de straat over en blies zichzelf op, pal naast ons. Als ik me niet had afgewend was ik hier nu niet meer geweest.”