Reddingswerk

De uitvinder is niet altijd opgewekt. Soms zijn de eerste minuten van zijn filmpjes gevuld met een moedeloze opsomming van wat er allemaal tegenzit. Hij was die ochtend opgestaan, vol verlangen een nieuw project aan te pakken, maar toen las hij dat een van zijn kijkers de muziek bij zijn filmpjes niet mooi vond. Alle energie was weer weggevloeid. En het werk is toch al zo moeilijk. Hij heeft zoveel ideeën, en meestal heeft hij ze ook snel uitgewerkt. Maar dan stuit hij op onoverkomelijke problemen. Meetapparatuur die tekort schiet. Prototypes die wel werken, maar niet goed genoeg. Machines die te zwaar zijn om ze te verslepen.

Hij noemt zich the post apocalyptic inventor, hij vindt dingen uit die je na de ondergang van de beschaving goed kunt gebruiken. Hij leeft en werkt in een somber huis ergens in Duitsland. Daar huurt hij een donkere ruimte en daar maakt hij zijn filmpjes die hij op Youtube zet. Hij laat zien hoe je oude boormachines uit elkaar haalt. Hoe je twintig jaar oude printers soms weer aan de gang kunt krijgen, hoe je een honderd jaar oude draaibank reviseert en hoeveel prachtige motortjes, tandwielen en stangetjes je uit een defect kopieerapparaat kunt halen. Wie hij is, blijft verborgen.

Hij spreekt goed Engels, maar komt zelf nooit in beeld. Je ziet alleen zijn handen, die vaak in handschoenen zijn gehuld. Hij is technisch zeer goed onderlegd, legt helder uit wat hij doet en weet veel van oude en moderne elektronica. En hij is buitengewoon handig met soldeerbout, lasapparaat en haakse slijper. Zijn werkplaats maakt een propere en ordelijke indruk.

Maar wat is er met hem gebeurd? Hoe is deze begaafde technicus in dit primitieve laboratorium terechtgekomen? Waarom rijdt hij in een twintig jaar oude Opel Corsa? Een auto, waarvan hij zelf toegeeft dat je daarmee nooit een vriendin krijgt?

Wat gezelligheid, dat zou je de post apocalyptic inventor toewensen. Hij moet ergens tussen de dertig en veertig jaar oud zijn, maar hij slijt zijn dagen tussen keurig gedemonteerde vaatwassers, een enorme verzameling tangen en schroevendraaiers en veel work in progress.

Misschien zit daar het probleem. Het werk komt zelden af. Talloze malen zijn we al vergast op verhandelingen over wasmachinemotoren. Dat je die zo goed kunt gebruiken, voor van alles en nog wat. Maar daarvoor is wel nodig dat er een apparaatje wordt ontwikkeld waarmee je de draaisnelheid kunt regelen. Dat komt er, maar het werkt niet goed. Een ander prototype doet het iets beter, maar niet goed genoeg. Volgende keer gaan we verder, belooft de uitvinder. Maar de volgende keer onderzoekt hij of je een drone kunt maken van vier ventilatortjes die uit een computer komen. Misschien wel, is de conclusie van het 9 minuten durende filmpje.

Eigenlijk is het reddingswerk dat we hier zien. Mensen gooien van alles weg, maar in al die magnetrons, vaatwassers en air-conditioners zitten gave transformatoren en motoren die nog lang niet zijn opgegeven. De post apocalyptic inventor haalt ze eruit en redt ze van een wisse dood. En hoe meer je zijn filmpjes bekijkt en de lichte wanhoop in zijn stem hoort, hoe meer je beseft dat hij ook iets anders probeert te redden: zichzelf.