Wij kunnen elk moment van de dag het laatste nieuws tot ons nemen. Is het niet op kantoor op onze laptop, terwijl we eigenlijk die belangrijke vergadering moeten voorbereiden, dan is het wel als we op de trein aan het wachten zijn (en dat kan even duren in Nederland) of zelfs tijdens een rondje hardlopen in het park op onze smartwatch.
Maar voor Liberianen is dat anders. De meesten van hen hebben geen toegang tot internet en kranten zijn te duur. Daarom begon Alfred Sirleaf The Daily Talk. Dat is geen website, geen app, geen tv- of radiozender en ook geen krant, maar een simpel krijtbord in de hoofdstad Monrovia. Youtube-kanaal Great Big Story portretteerde Sirleaf en zijn strijd voor toegankelijke informatievoorziening.
Sirleaf begon The Daily Talk tijdens de Tweede Liberiaanse Burgeroorlog, die in 1999 startte en tot en met 2003 duurde. “De strijdende partijen gaven geen eerlijke informatie. Het was allemaal propaganda,” zegt Sirleaf. Zijn publiek is elke Liberiaan. Niet iedereen kan echter lezen en schrijven. Daarom hangen er ook plaatjes op zijn krijtbord aan Tubman Boulevard en vertelt hij wat er gebeurt in zijn land, zodat ook niet-geletterden het nieuws meekrijgen.
Persvrijheid
Omdat hij vindt dat het volk recht heeft op correcte informatie (“kennis is macht”) publiceert Sirleaf met regelmaat verhalen die de machthebbers tegen de haren instrijken. Met de huidige regering heeft hij niet veel problemen, maar onder de vorige van Charles Taylor - veroordeeld voor oorlogsmisdaden in de burgeroorlog - is hij opgepakt en is zijn bord meerdere keren vernield.
Liberia kent volgens Reporters Without Borders een beperkte persvrijheid. In 2016 staat het land op een 96e plaats in hun persvrijheidsindex. Journalisten krijgen niet zelden grote boetes opgelegd en verdwijnen in de cel als ze die niet betalen. Als gevolg daarvan is sprake van veel zelfcensuur, bijvoorbeeld als het gaat over corruptie van de overheid. Sirleaf doet dat niet: “Ik hou ervan als mensen geïnformeerd worden.”
Eén ding dat The Daily Talk gemeen heeft met Westerse media is de zoektocht naar een geschikt verdienmodel. Sirleaf: “We krijgen geen financiële ondersteuning en maar mondjesmaat donaties.” Toch gaat hij onvermoeibaar door met zijn missie: “I just love it!”