Onmacht van een tienervader

Het kind houden, hoewel je nog niet de leeftijd hebt voor het ouderschap, je ouders vrezen dat je je toekomst verwoest en je nog maar nauwelijks in staat bent de gevolgen te overzien? Tienerouderschap is geen onbekend onderwerp in film. Maar de Belgische regisseur Guillaume Senez (37) wilde niet dat zijn eerste lange speelfilm, waarvoor hij ook het scenario schreef, de zoveelste coming-of-agefilm werd.

Daarin is hij volledig geslaagd: Keeper werpt een origineel licht op de problematiek van tienerszwangerschap omdat hij de vraag ‘kind ja of nee’ vanuit het standpunt van de mogelijke vader benadert. „Als vader van twee kinderen heeft de onmacht van het vaderschap mij steeds gefascineerd”, vertelt Senez, na de Nederlandse première op het festival in Rotterdam. „Een vrouw kan immers, als zij wil, besluiten in haar eentje een kind te nemen, maar een vader kan dat niet.”

Keeper is het verhaal van twee vijftienjarigen, Mélanie en Maxime, die onbedoeld een kind maken. Wat te doen? Haar moeder, zelf alleenstaand ouder, is fel tegen. Zijn ouders hebben bedenkingen: gooit hun jongen niet zijn ambitie een professionele voetballer te worden te grabbel? Op het consultatiebureau toont men zich bezorgd: het is natuurlijk helemaal hun keus, maar abortus ís een optie. Vooral op initiatief van de jonge vader besluit het paar het kind ter wereld te laten komen. Maar dan verlaat Mélanie haar vriendje als deze zich opvallend puberaal gedraagt in de disco – een van de mooiste scènes in deze steeds verrassende film. Kind of niet, de vader in spe staat buitenspel.

Senez is erin geslaagd dit delicate thema te behandelen zonder ook maar een moment te moraliseren. De film is een en al ambiguïteit en aarzeling. „Als je zo jong bent, ben je nog niet in staat tot het intellectueel vertalen van zo’n keuze”, zegt de regisseur. Dat de aarzelingen door de eveneens 15 en 16 jaar oude acteurs zo goed overkomen, is – zegt hij – mede te danken aan de improvisaties bij het opnemen van de scènes: „Pas daarna leidde ik ze met zachte hand naar de zinnen die in het draaiboek stonden.”

Dat leidt vaak tot ongewone scènes, die verbazingwekkend overtuigend zijn. Zoals die waarin Maxime een vriendje vertelt wat er aan de hand is om te zien hoe deze zal reageren. ‘Cool’ zegt de vriend alleen, en dat geeft voor Maxime de doorslag.

Toen de film de afgelopen maanden op festivals vertoond werd, kwam het menigmaal tot felle discussies, vertelt Senez. „Je merkt dat bijna iedere toeschouwer bij dit onderwerp zijn eigen standpunten meeneemt en dan partij kiest voor of tegen personages in de film. Soms denkt men dat ik allerlei dingen heb willen beweren of aantonen. Maar ik heb alleen de complexiteit van het vaderschap willen aantonen.”