Het speelfilmdebuut van Eva Husson gaat over een groep jongeren die, zich vervelend in een welvarend slaapstadje, met enige regelmaat in het huis van een van hen een orgie organiseert. Husson plaatst de aanstekelijk gefilmde feestjes tegen de achtergrond van jeugdige overmoed en onderlinge rivaliteit, de beschikbaarheid van xtc, de alomtegenwoordigheid van porno en een digitale cultuur die een zeker exhibitionisme lijkt te bevorderen.
De orgieën houden iets onschuldigs: een spannend spelletje, een ballet van mooie, jonge lijven, op zoek naar seksuele en levenservaring. Aan de feestjes komt onbedoeld een eind wanneer er op het lyceum dat allen bezoeken een epidemie van syfilis en andere geslachtsziekten uitbreekt. Maar gelukkig bestaan daar tegenwoordig goede medicijnen tegen.
Zodat er ten slotte eigenlijk weinig aan de hand is, behalve wat verontwaardigde ouders. Aan het eind van de film blijkt er zowaar nog een echte relatie opgebloeid, tussen een tijdens de feestjes zeer actief meisje, en een jongen die zich enigszins gereserveerd wat afzijdig had gehouden. De morele verontwaardiging over het seksuele optreden van deze adolescenten, lijkt de boodschap van deze film, is iets voor buitenstaande volwassenen. Zoals de katholieke groeperingen die nu in Frankrijk voor de rechter het milde oordeel van de Franse keuring – twaalf jaar en ouder – aanvechten.