Hoe het was om tijdens de zeebeving van 2011 in Tokio te zijn

Afgelopen vrijdag was het precies vijf jaar geleden dat Japan werd getroffen door een zeebeving, die een verwoestende tsunami en een nucleaire ramp tot gevolg had. We kennen de grote getallen: ongeveer 18.000 mensen vonden de dood, ruim 400.000 moesten worden geëvacueerd, 90.000 huizen raakten beschadigd. De totale schade wordt geschat op 240 miljard euro.

Dat zijn de cijfers, de statistieken. In podcast ARRVLS (spreek uit: arrivals) kwam afgelopen week Junji Nishihata aan het woord. Junji is een Canadees-Japanse man die rond de eeuwwisseling met zijn vrouw en twee kinderen van Canada naar Tokio verhuisde en voor een Japans bedrijf ging werken. Hij vertelt eerst over de mooie kanten van het land: de aard van de mensen, muziek op straat, de week in de lente waarin de kersenboom in bloei staat en iedereen buiten picknickt.

Dan: 11 maart 2011. Een zeebeving met een kracht van 9 op de schaal van Richter, die in zekere zin tot de dag van vandaag doordreunt. Junji is op z’n werk, waar het gebouw als nooit tevoren door elkaar geschud wordt. Pas in de dagen erna dringt tot iedereen door hoe ernstig de situatie is. En als een evacuatie van de hoofdstad een reële mogelijkheid lijkt, besluit Junji dat hij dat vóór wil zijn.

Je kunt de aflevering hier luisteren. Of zoek ‘ARRVLS’ in je favoriete podcastapp.

ARRVLS begon op 1 januari 2015; nieuwe afleveringen verschijnen onregelmatig, maar gemiddeld zo’n drie keer per maand. Ik vond deze aflevering, over het verlies van een kindje, bijzonder indrukwekkend. En onlangs was er terecht veel lof voor ‘Movements’, waarin ARRVLS-host Jonathan Hirsh en radiomaker Sarah Curtis (die ook de voornoemde aflevering maakte) een reis maken naar de andere kant van het land - hij van oost naar west, zij andersom - en de geluiden opnemen van wat ze tegenkomen. Dat werd een prachtig reisdagboek in audio:

Dit was de een na laatste aflevering van deze rubriek. Hier alle voorgaande stukjes.