Na een aantal vergeefse vruchtbaarheidsbehandelingen verbreekt Laura haar relatie en al snel vindt ze een appartement waarin ze een nieuwe start kan maken. Er hoeft niets aan het huis te gebeuren. Ze kan er zo in.
Het probleem is dat haar meubels niet goed passen. Ze zet stoelen neer en bijzettafeltjes, maar ze lijken bij een vorig leven te horen. In de zitkamer met de haard legt ze uiteindelijk alleen een paar nieuwe kussens op de grond. Hier wordt ze tenminste nergens aan herinnerd.
Dan vindt ze achter een radiator een oplader, een opgevouwen sinterklaasgedicht, en een roze rammelaar. Ze legt alles op een hoopje bij de voordeur en geeft het aan Geerten mee, de eerstvolgende keer dat hij komt voor de post. Hij onthoudt zijn nieuwe postcode niet, dus komen zijn pakketjes nog steeds hier.
Geerten neemt altijd de tijd. Hij moet er niet aan denken dat hij zijn huis aan een klusser zou hebben verkocht. Laura snapt tenminste dat het huis goed is zoals het is. Ze moet snel maar eens kennismaken met zijn vrouw, Wubke.
Laura zegt tegen zichzelf dat ze geluk heeft gehad. Voor hetzelfde geld was haar huis van iemand geweest die erin was overleden. Om zich tenminste één ruimte eigen te maken, schuurt en verft ze van de zitkamer alsnog de houten vloer.
Als Wubke aanbelt, heeft ze twee kinderen bij zich, peuters nog. Ze praat voornamelijk tegen het oudste kind. Nu staan er andere spullen, zegt ze, maar verder is het nog helemaal ons huis. Kijk, hier stond de box. En hier jouw fornuisje. Ik moet plassen, zegt het kind. Wubke geeft de jongste aan Laura en opent de deur naar de badkamer. Herken je het bad?
De bel gaat. Dat is Geerten, roept Wubke naar Laura. Kan jij misschien even opendoen?
Ze staan in de zitkamer. Wubke wil weten wat er in hemelsnaam met de vloer is gebeurd. Geerten praat er snel overheen. Lieverds, zegt hij tegen de kleintjes. Hier, bij de haard zijn jullie geboren. De kinderen staren hem aan. Hij verschuift een van de kussens met zijn voet. Gaan jullie hier maar even zitten. Of nee, ga maar liggen. Dan maakt papa een foto.
Gehoorzaam gaan de twee liggen. Geerten kijkt naar zijn vrouw. Jij moet er eigenlijk ook bij. Wubke duwt een kussen onder haar hoofd en schuift de kinderen wat op. Geerten moet links van haar.
Ze kijken naar Laura. Geerten geeft haar zijn telefoon. Laura drukt en geeft het toestel terug. Maar het moet over, en Wubke moet haar ogen openhouden.