Wilders krijgt de zaal plat met ‘de ontembare Vlaamse leeuw’

In Antwerpen hadden al eens tweeduizend aanhangers van het Vlaams Belang klaar gezeten voor PVV-leider Geert Wilders, in de Stadsschouwburg. Dat was maart 2014, Wilders had net zijn ‘minder, minder’-uitspraak gedaan en verloor de ene na de andere partijgenoot – de Vlamingen moesten het doen met een videoboodschap, Wilders bleef thuis. „We begrepen dat toen wel”, zegt Vlaams Belanger Filip Dewinter, „maar de stemming was mineur.”

Op vrijdagavond zaten in de ontvangstruimte van het Vlaams parlement in Brussel zeshonderd Vlaams Belangers – méér pasten er niet in. Nu kwam Wilders, al was hij grieperig, wél. En stak de zaal meteen in zijn zak door zijn toespraak te beginnen met de eerste zin van het Vlaamse volkslied: „Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse leeuw.”

De bijeenkomst was de laatste van drie studieavonden van het Vlaams Belang: over identiteit, soevereiniteit en vrijheid. Marine Le Pen van het Front National was ook al eens geweest. Nu kwam Wilders praten over vrijheid van meningsuiting. Die vrijheid, zei Wilders, was „het belangrijkste wapen” van de politieke partijen die volgens hem de „patriottische lente” in Europa kwam brengen met hun anti-EU- en anti-migratieboodschap.

Wilders begon over het proces dat er in Nederland tegen hem komt over zijn ‘minder-Marokkanen’-uitspraak. ,,Als ik nu hetzelfde zou hebben gevraagd over de Syriërs, zou ik waarschijnlijk de Nobelprijs voor de Vrede hebben gekregen. Want alle politieke leiders zetten daar nu op in.”

En hij vertelde de zaal dat er mensen zijn die geld van hem willen wegens immateriële schade. „Maar de Marokkanen zijn oververtegenwoordigd in onze gevangenissen en onder de ontvangers van uitkeringen. Ik zou van hén geld moeten vragen.”

Daar moesten de Vlaams Belangers om lachen. Maar ze werden stil toen Wilders verder ging – en over zijn beveiliging begon. „Wat willen die mensen eigenlijk bereiken met die rechtszaak? Welke vrijheid willen ze nog van mij afpakken? De enige vrijheid die ik nog heb, is mijn vrijheid van meningsuiting. En rechtbanken kunnen geen ideeën tegenhouden. Niet in Noord-Korea, niet in Nederland.”

Wilders noemde de Europese leiders „lafaards” die de nationale belangen verkwanselden, en ook ,,warhoofden”. ,,Maar de elite die ons de mond wil snoeren staat op omvallen. Onze winter van ontevredenheid is bijna voorbij.” Hij noemde de Europese landen waar partijen zoals de PVV en Vlaams Belang aanhangers winnen en zei wat hij zou doen als híj premier van Nederland was volgend jaar – waar sommige Vlaams Belangers in de zaal om grinnikten: „Dan geef ik Nederland terug aan de Nederlanders en als de Vlamingen het willen, pak ik Vlaanderen er nog bij.”

Die oude wens van Wilders werd met applaus ontvangen – al zullen er weinig Vlamingen in de zaal hebben gezeten die het echt een goed idee vinden om hun droom van een onafhankelijk Vlaanderen zomaar op te geven. Toch was Vlaams Belang-leider Tom Van Grieken zo blij met de komst van Wilders dat hij na afloop zei: ,,Maar als Wilders minister-president wordt, wil ik wel bij Nederland horen.”

Van Grieken mocht mee naar de VRT-studio’s van het actualiteitenprogramma Ter Zake, dat hem samen met Wilders interviewde. „Daar kom ik anders niet snel in, nee”, zei Van Grieken na die opnames.

In Ter Zake had Wilders een mildere toon dan tv-kijkers in Nederland van hem gewend zijn. Hij praatte zachter dan anders en zei over zijn ‘nepparlement’ dat dat natuurlijk wel „oneerbiedig klonk” – en legde uit wat hij ermee had bedoeld: dat mensen verlangen naar een „,andere politiek” en zich niet vertegenwoordigd voelen door de politieke leiders van nu. Op de bijeenkomst in het Vlaams parlement nam Van Grieken het ‘nepparlement’ dankbaar over. „Maar Geert, wij hebben er in dit land wel zeven.”