Wie Peter Pannekoek bij De Wereld Draait Door al anderhalf jaar wekelijks ziet optreden, zal zich niet realiseren dat hij nog maar een debutant is. Maar het zelfvertrouwen dat hij op televisie uitstraalt, heeft hij meegenomen naar zijn eerste voorstelling, Zacht van binnen. Als een jager vorst hij zijn publiek, steeds als hij weer één van zijn batterij aan gisse grappen de zaal in heeft geknald.
Zijn flair, zelfspot en goed doordachte omdraaiingen maken van zijn debuut geolied theater. „Ik ben de vleesgeworden paranoia”, zegt Pannekoek (1986). Zijn „belachelijk veel” angsten vormen het refrein van Zacht van binnen. zelfs interesse in hem ziet hij als het „begin van chantage”. Deze gevoeligheid is oorzaak en gevolg van een ongebreidelde fantasie en lol in paniek zaaien. En in die fantasie neemt hij zijn publiek mee, met tomeloze gedachten over wat er zou kunnen of moeten gebeuren. Wat als? Wat als hij het Journaal zou lezen? Ja, de kijker bang maken!
Vanuit deze geestesgesteldheid vertelt hij over licht verteerbare onderwerpen als seks, liefde en samenwonen zonder te veel in clichés te vervallen. Maar hij slaagt er ook in om met rake observaties zijn angsten onze zorgen te laten zijn als hij het heeft over de dood, inspraakavonden, geweld tegen vrouwen, homofobie en racisme.
Er gaat heus wel eens een grap de mist in. Maar na Tim Fransen en Eva Crutzen is hij opnieuw een jonge, sprankelende cabaretier die dit seizoen juichend kan worden binnengehaald.