Fijnzinnig spel van Lisiecki is betoverend

Jan Lisiecki is twintig, maar heeft de agenda van een succesvolle veertiger. De blonde Canadees met Poolse ouders brak rond zijn veertiende door met muziek van Chopin en werkte met dirigenten als Claudio Abbado en Yannick Nézet-Séguin. Helaas ontneemt zijn eerste Schumann-album het zicht op Lisiecki’s briljante spel. Zijn vermogen om hoofd- en bijzaken in linker- en rechterhand te onderscheiden overtuigt, evenals zijn lichte toucher dat op de juiste momenten een urgent crescendo doordrukt maar nooit plat of sentimenteel wordt. Het probleem is de begeleiding van het Italiaanse Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia, dat geleid door Antonio Pappano met Schumanns Pianoconcert een haastklus aflevert. Martiale oppervlakkigheid in het openingsdeel, gepriegel van strijkers in het intermezzo en een uit de pas lopende finale doen hevig verlangen naar andere opnames. Zonde, want Lisiecki’s fijnzinnige spel is betoverend.