Mollenjacht: een witte IKEA, een mislukte groepsfoto en het toontje van Art

Het zestiende seizoen van Wie is de Mol? is bezig. Omdat Frank Huiskamp voor de Super Bowl in de VS is, chat Peter Zantingh er deze week over met schrijfster, journaliste en columniste Nynke de Jong.

Let op: onderstaand gesprek bevat (vanzelfsprekend) spoilers. Dus als je de aflevering nog niet gezien hebt, scrol dan niet verder naar onder.

De zesde aflevering van Wie is de Mol? 2016 trok 2.118.000 kijkers. Daarmee was het de best bekeken aflevering sinds de openingsaflevering van dit seizoen.

Nynke: Peter!

Peter: Nynke de Jong! Voor de tweede en laatste keer komt de Mollenjacht geheel uit het Utrechtse. Goed dat je er weer bent.

Nynke: Ooooh Utrecht, stad van Cecile… Hoe toepasselijk ook. Ik heb me behoorlijk op zitten vreten, deze aflevering. Wat jij?

Peter: Ja? Oh, ik vond hem bovengemiddeld grappig. Vooral dat gesleur met 2D-versies van hunzelf. Maar vertel.

Nynke: Ja, het waren allemaal prachtige opdrachten. Die gemakkelijk goed hadden kunnen gaan. Als je er geen Mol bij had gehad. Misschien dat dat het is. Ik dacht telkens: Kom op fuckers, even de kop erbij a.u.b. Al wist je bij de eerste opdracht natuurlijk meteen dat het niks ging worden. Het was de rekwisiet-versie van het woorden-doorgeefspel van vorige week.

Peter: Ja, laten we daarmee beginnen. Wat dacht je hiervan?

Nynke: Ja, potver, zo kom ik nooit uit mijn tunnelvisie! Maar dit is natuurlijk classic mollengedrag. Even je kont in de strijd gooien.

Peter: Niet alleen dat. Het past in ‘Het spel verandert achter je rug’ én bij de afleveringstitel, ‘Misplaatst’.

Nynke: ‘Misklaast’. Kaboem-tsjing.

Peter:

Nynke: Dank. Ik moest ‘m toch even maken.

Peter: Maar aan de andere kant: zo’n tafel 8 millimeter verplaatsen, moeten we daar zo van onder de indruk zijn? Dat is zeggen dat je een bank gaat overvallen en dan de bediende een potloodje in z’n rug duwen.

Nynke: Hahaha. Precies. Maar wel des Klaas. Het is een vrij subtiele Mol. Waren er nog meer mensen erg verdacht tijdens deze opdracht?

Peter: Er was iets met een verplaatste hamer? Dat is mij deels ontgaan.

Nynke: Het was allemaal heel erg Wim T Schippers. Alleen zonder witte pindakaasvloer.

Peter: Wim T. Schippers in een Ikea. Ook mooi, trouwens. Tim: ‘Je moet even het schilderijtje slopen, Taak’.

Nynke: Ja, is er al een omroep die die jongens samen een programma heeft gegeven? Een soort Peppi en Kokkie meets Spuiten en Slikken?

Peter: Haha. Dus, Peppi. Jij snoof deze week meth. Vertel eens.

Nynke: ‘Ja, en toen heb ik een uitgestorven Ikea-filiaal geslapen.’ Enfin.

Peter: We dwalen af.

Nynke: Die woordenboekopdracht had makkelijk kunnen lukken.

Peter: Zou je zeggen, ja. Maar hier was Klaas niet de meest verdachte kandidaat (toch?). Dat moet Rop geweest zijn, want die trok twee taken naar zich toe - communicatie en de overhoring - en verpestte het allebei.

Nynke: Ja. Maar ik snapte dat ook wel weer: Tim was zo freaking irritant aan het bellen. Ik vond het nog lang duren voordat iemand hem die telefoon uit z’n klauwen sloeg.

Peter: Dat was waar. De enige andere keer dat ik me zo erger aan een telefoongesprek is ELKE keer als ik in een stiltecoupé zit.

Nynke: Oh hou op met me.

Peter: Dit ging minutenlang heen en weer met C’s en U’s, geloof ik. ‘En dan een C.’ - ‘Dan een U?’ - Nee, een C.’ ‘Oke, een U dus.’

Nynke: Ja precies. Taeke vulde Tim wat dat betreft ook weer perfect aan. Nu weet je natuurlijk dat De Mol alle goede antwoorden al had. Die kon dus gewoon zijn mond houden en hoefde alleen maar in te grijpen als het té goed zou zijn gegaan. Maar het ging natuurlijk rampzalig, dus Klaas hoefde niks te zeggen. Zei ik nou ‘Klaas’ waar ik ‘Mol’ bedoelde?

Peter: Die overhoring was ook zo’n lekkere persiflage op hoe het, volgens mij, op veel middelbare scholen gaat. De meisjes leren goed, en weten bijna alles. De jongetjes weten niks en zitten te giebelen. Zelfs Art kon z’n gezicht niet strak houden.

Nynke: Mag ik tussendoor even iets over Art zeggen? Voordat Frank hier volgende week weer zit, en ik met mijn frustraties blijf zitten?

Peter: Doe Maar Lekker.

Nynke: Art praat altijd op zo’n ‘sukkels, jullie kunnen ook helemaal niks’-toon. Zoals het slimste jongetje van de klas vroeger na een SO kon zeggen ‘WIST je dat niet? Dat was echt ZO’N SIMPELE SOM.’ Ik word daar een beetje kriegel van. Misschien ben ik meer van de Pieter Jan Hagens en Karel van de Graaf-school: presentatoren met natuurlijk overwicht. Dank dat ik dit even met je mocht delen.

Peter: Dat ben ik met je eens. Bij vorige presentatoren was er een soort afstand, en daardoor respect of zelfs verafgoding voor de spelleiding. Ik weet nog dat Soundos dat zo goed kon. ‘En toen stapten we uit de bus en toen stond daar….Pieterrr-Jan.’ Zij waren meer van het ‘jij-bent-de-zwakste-schakel-tot-ziens’-overwicht. Art staat dichter bij de kandidaten, waardoor het inderdaad wat flauwtjes overkomt als hij wel officieel staat te oreren.

Nynke: Fijn dat we het weer met elkaar eens zijn. Mooi trouwens hoe er gereageerd werd toen Cecile zei dat ze op het geld had gezien wie de Mol is.

Peter: Ja! Maar zeiden die verschillende reacties je iets over wie de Mol is?

Nynke: Tim gedroeg zich in ieder geval niet Mollerig. Klaas keek alsof ze net had gezegd dat ze zwanger was en recent met de vader een kamer had gedeeld.

Peter: Haha. En ja, Tim, precies. Die was heel erg ‘nu moet ik het ook weten’.

Nynke: Ik zou ook knettergek worden van zo’n opmerking. Veel te nieuwsgierig.

Peter: Dit is hoe Tim, Rop en Klaas keken:

Nynke: Haha, dat bekkie van Tim. Type ‘Sinterklaas bestaat niet?!?’

Peter: En Klaas toch een beetje met kiespijn.

Nynke: Los daarvan. Die laatste opdracht. Hoe fantastisch was die? Echt zo’n opdracht waarbij iedereen vergeet te mollen. Althans, bij het auto-gedeelte dan.

Peter: Dat was mijn favoriete opdracht tot nu toe. Afgezien van dat ‘ie niet bepaald klimaatneutraal was, want wat kwam er een rook uit die bak waar Cecile, Rop en Annemieke in zaten.

Nynke: Zo, hallo. Mijn rij-instructeur Ronnie uit Den Bosch had teleurgesteld geroepen ‘wa bende nou allemaal aan het doen, vrouwke?’

Peter: Maar verder ging die opdracht crescendo zolang de motors draaiden, toch?

Nynke: Hartstikke! En iedereen lachen en blij. Wat ik zeg: ze lieten het saboteren even voor wat het was. Alleen de auto van Taeke reed nogal met een omweg naar het hoogste punt. Maar joh, wie had daar ook alweer de kaart vast? Het wordt eentonig.

Peter: Nou, dat was Tim toch? In elk geval het laatste stukje. En Klaas wees wel goed: ‘Ja, daar, links!’

Nynke: Tim had pas de kaart toen Klaas ze al een kilometer uit de richting had geholpen. Mét eenrichtingsverkeer. Maar los van dit alles: topopdracht. Jammer dat ze het op het laatst nog wisten te verklooien.

Peter: Waar ongeveer iedereen debet aan was.

Nynke: Exact. Terwijl: de eerste groepsfoto. Dat is toch basiskennis?

Peter: Blijkbaar niet. Ik heb het nog even gecontroleerd: volgens mij stonden alleen Taeke (vastgehouden door 3D-Taeke) en Ellie Lust (vastgehouden door 3D-Annemieke) goed. Kijk, en Annemieke staat er helemaal niet op.

Nynke: Die vrouw is bijna 1.90! Hoe kan dit?!?

Peter: En Taeke kijkt nadat Art heeft medegedeeld dat het niet goed is direct naar zijn eigen 2D-versie alsof ‘ie die eens lekker een knietje gaat uitdelen.

Nynke: Hahahaha. Ik wilde iets gevats zeggen over jokers en hockeypucks.

Peter: Oh, over jokers gesproken. Om af te ronden: Tim heeft er dus twee, maar is zo zelfverzekerd dat hij ze niet inzet bij de test. Dus of hij zit nu al helemaal op de goede Mol, en dan haalt hij de finale, of hij is de Mol.

Nynke: Hij haalt de finale. En hij zou ‘m nog kunnen winnen ook. Ik denk Rop, Tim en Klaas in de finale. Rop verliest, Tim wint en Klaas is De mol. En jij?

Peter: Klaas is de Mol. Annemieke en Tim met hem in de finale, Annemieke wint. Want die doet het in overhoringen toch net iets beter.

Lees ook de terugblikken op aflevering één, twee, drie, vier en vijf.