David Bowie laat een omvangrijk oeuvre na. Wie alles wil afluisteren is zeker een volledig etmaal bezig. NRC-recensent Jan Vollaard selecteerde daarom de tien beste albums in chronologische volgorde.
-
Space Oddity 1969
![Space Oddity](data:image/svg+xml,<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 999 999"></svg>)
De gelijknamige hitsingle viel samen met de lancering van Apollo 11 en introduceerde het personage van de astronaut Major Tom, die terug zou komen in Bowies latere werk. Het album heette oorspronkelijk Man of Words, Man of Music en lanceerde Bowie als een veelzijdig stilist.
-
Hunky Dory 1971
![Hunky Dory](data:image/svg+xml,<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 999 1023"></svg>)
Begin van Bowies androgyne periode met een hoesfoto geïnspireerd op Greta Garbo en Katharine Hepburn. Songs als Oh! You Pretty Things en Queen Bitch spelen met biseksualiteit en introduceren de zogenaamde “nichtenrock”.
-
The Rise And Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars 1972
Briljant conceptalbum over de alien Ziggy Stardust die op aarde neerdaalt als een flamboyant popster, geënt op rockers Vince Taylor en The Legendary Stardust Cowboy.
-
Young Americans 1975
Bowies periode als “white soul boy” in de VS haakt in op disco en soul met een prominente rol voor gitarist Carlos Alomar. John Lennon schreef mee aan de hit Fame en deed mee als achtergrondzanger.
-
Station To Station 1976
![Station to Station](data:image/svg+xml,<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 999 991"></svg>)
Podiumpersonage The Thin White Duke overleefde op een dieet van melk en cocaïne, “the pure white experience” zoals Bowie het noemde. Decadent en meeslepend.
-
Low 1977
Begin van Bowies Berlijnse periode, waar hij met Brian Eno radicaal gebruik maakte van elektronica in de geest van Kraftwerk en Neu! Kant twee is geheel instrumentaal.
-
Heroes 1977
![Heroes](data:image/svg+xml,<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 999 1002"></svg>)
In het vervolg op Low verbeeldt Bowie het beklemmende leven in de schaduw van de Berlijnse muur, met teksten die gebruik maken van William Burroughs’ cut up-techniek.
-
Let’s Dance 1983
Commercieel hoogtepunt in Bowies oeuvre, geproduceerd met Nile Rodgers van Chic. Het titelnummer werd een enorme hit, net als China Girl dat hij schreef met Iggy Pop.
-
Reality 2003
Nadat hij zijn hand overspeelde met gekunstelde grunge- en drum’n’bass-uitstapjes keert Bowie terug naar sterke songs als Bring Me the Disco King.
-
Blackstar 2016
Artistieke triomf van de eeuwige popvernieuwer, die zich na de relatieve pas op de plaats The Next Day door Kendrick Lamar liet inspireren tot een album waarop hiphopbeats en freakjazz ingepast zijn in een duistere songcyclus.
