De 85-jarige man wankelt even als hij het podium oploopt, maar recht net op tijd zijn rug. Wanneer hij voor het katheder staat, knoopt hij het bovenste knoopje van zijn jasje dicht en houdt een hand op zijn hart. Hij ziet eruit als een bankier. Zijn keurig gekamde witte haar glanst in het licht.
„Mijn leven was het perfecte plaatje”, begint Roger Berlind. Ik ben aangeschoven bij een paneldiscussie voor studenten literatuurwetenschap op Princeton University. De zaal is afgeladen. Het thema vandaag: hoe bouw je een carrière op na de studie? De eerste drie sprekers geven bekende adviezen: geef nooit op, onderzoek je mogelijkheden, denk breed, schrijf een biografie. Een voorspelbare, aangename bijeenkomst, tot deze vierde spreker het woord neemt.
„Na mijn afstuderen ging ik op Wall Street werken”, vertelt hij. „Ik stond aan de wieg van Lehman Brothers en hield me bezig met langetermijninvesteringen. Hoe beleg je je geld zo goed mogelijk voor later? Ik had alles: een uitstekende baan, miljoenen op de bank, een mooie vrouw, vier jonge kinderen.”
„En toen”, zegt hij met zachte stem, „toen veranderde mijn leven van het ene op het andere moment. Het vliegtuig waarin mijn vrouw en drie van mijn kinderen zaten verongelukte. Ik stond met mijn tweejarig zoontje op het vliegveld op hen te wachten.”
„Opeens had alles waarvoor ik gewerkt had geen zin meer. Ik had geen motivatie om naar de bank te gaan en over investeringen na te denken. Er was geen later meer, enkel nog het hier en nu. Ik wilde bij mijn zoontje zijn. Terwijl ik thuis voor hem zorgde, dacht ik na over wat belangrijk was in mijn leven. Wat me inspireerde, wat ik de wereld te bieden had. Ik besloot terug te gaan naar mijn eerste liefde.”
Die eerste liefde was muziek en theater. „Toekomstige baan: liedjesschrijver” had Berlind onder zijn foto in het jaarboek van zijn highschool geschreven. Na de universiteit en zijn militaire dienst had hij inderdaad een jaar lang geprobeerd met liedjes zijn brood te verdienen. Pas toen dat niet lukte, was hij zakenbankier geworden.
Berlind besloot terug naar het theater te gaan en Broadwayshows te produceren. Zijn eerste musical, Rex, werd een flop, maar hij gaf niet op. Vijf later volgde het succes van het theaterstuk Amadeus. Daarna kwamen onder andere City of Angels, Guys and Dolls, A Funny Thing Happened on the Way to the Forum, Copenhagen en Kiss me, Kate.
Inmiddels is hij een van de succesvolste producers in de VS. Op dit moment is zijn briljante nieuwe uitvoering van An American in Paris op Broadway te zien. Zijn meer dan vijftig producties hebben in totaal 111 Tony Awards gewonnen, waarvan veertien voor hemzelf. Hij kreeg een Pulitzerprijs voor de toneelstukken Proof en Anna in the Tropics en heeft een eigen plek in de American Theater Hall of Fame. Aan Princeton University gaf hij een kleine zaal in het universiteitstheater en een leerstoel in de geesteswetenschappen.
Zijn zoon, William, is een muzikant en werkzaam in dezelfde wereld als zijn vader. Ze zijn nog steeds heel nabij.
De zaal is muisstil terwijl hij zijn verhaal vertelt. „Ik heb op de harde manier geleerd wat belangrijk is in het leven”, vertelt deze oude man tegen de studenten die hun toekomst nog voor zich hebben. „Ik heb maar één les. Volg je intuïtie. Doe waar je hart ligt.”
De zaal geeft hem een staande ovatie.