Een LINDA voor voetbalkantines

Of u al wist dat Wilfred Genee een boek uit heeft over gezond eten, vraagt Hans Kraay jr. in de eerste zin van zijn column. „Nee?”

Ja, wél, Hans. Bedankt voor de tip, maar wie de eerste editie van Voetbal Inside van voor naar achter leest, heeft dan al in twee andere artikelen iets over dat boek van Genee gelezen. En dan volgen later ook nog zes pagina’s van Genee zelf daarover, in een schaamteloos als artikel verpakte advertentie. Inclusief een bon voor 5 euro korting.

Het magazine van Voetbal Inside vergezelt vanaf nu het gelijknamige tv-programma en de boekenuitgeverij (die beide eerst Voetbal International heetten, totdat de banden met dat tijdschrift eerder dit jaar werden verbroken). Het tijdschrift, zo wordt snel duidelijk, is er vooral voor de fans van het programma dat elke maandag en vrijdag wordt uitgezonden en – exclusief degenen die online terugkijken – 500.000 tot 700.000 kijkers trekt.

Het gaat daarbij, net als op tv, eigenlijk niet over voetbal. Een grondige analyse van de bestuurlijke problemen bij Ajax zal dit blad nooit maken, evenmin als een lofzang op de mooiste stadions of een overzicht van de laatste transfers. Voetbal Inside gaat over Voetbal Inside. Het bedient de subcultuur die rond Genee, Johan Derksen en René van der Gijp is ontstaan en die goed gedijt bij onderlinge spanningen en koketteren met banaliteit.

Met, dat moet gezegd, hier en daar nog best een aardig stuk. De monoloog van Feyenoord-verdediger Rick Karsdorp zou niet misstaan in een serieus voetbalblad en de jeugdfoto’s van Siem en Luuk de Jong zijn leuk om te zien. Opmerkelijk is ook het stuk waarin de goedlachse knuffelbeer Jan Boskamp vertelt over zijn fascinatie voor de Tweede Wereldoorlog.

De rest, grofweg, is er ter meerdere eer en glorie van de mannen van VI. Het is een LINDA voor voetbalkantines. In maar liefst 14 artikelen gaat het over de makers zelf, meestal zonder de humor die het op tv draaglijk maakt. Genee verkoopt zijn voedselboeken, Derksen wordt geïnterviewd over zijn lopende nederpop-theatertour („een avond nostalgie om nooit te vergeten”), Kieft praat nog maar eens over zijn bestseller Kieft en – daar is ie weer – Genee mag Leeuwarden aanprijzen omdat hij ambassadeur van die stad is. Daarnaast zijn er pagina’s ingeruimd voor een stuk over de „onstuitbare opmars” van de boekenuitgeverij van Voetbal Inside en krijgen we een interview met VARAgids-hoofdredacteur Cécile Koekkoek, die werkt aan een boek dat, tada, gaat verschijnen bij die uitgeverij.

Aan borstklopperij zouden ze nooit doen. „Dat laten we graag aan anderen over”, schrijft Genee in zijn column. Maar zelfpromotie hebben de heren des te meer onder de knie. Op tv wordt dat standaard gepeperd met wat slimme zelfspot en -relativering. Werkt al jaren. Op het papier van dit magazine slaat die humor echter dood, of hij blijft simpelweg achterwege, en dan blijft er weinig charmants over. Je moet een wel erg grote fan van Genee, Derksen en Gijp zijn om dit elke twee maanden te kopen.