Kijken: hoe virtueel is deze virtual reality?

Welbeschouwd is de term ‘virtual reality’ een paradox. Want als iets virtueel is, is het immers geen realiteit. De korte sciencefictionfilm Uncanny Valley werkt deze schijnbare tegenstelling uit met een origineel verhaal.

Het speelt zich ergens in de toekomst af. In sloppenwijken zijn mensen niet meer verslaafd aan drugs, maar aan virtual realitygames die wel wat weghebben van de bekende spelreeks Halo. Uncanny Valley is gemaakt als een soort documentaire: de junkies worden geïnterviewd over wat virtual reality voor hen betekent. Net als hulpverleners die proberen hen van hun verslaving af te helpen, of die in ieder geval in toom te houden. Een fictieve hulpverlener zegt:

“Om eerlijk te zijn tonen ze geen enkele interesse om onderdeel te zijn van de samenleving. En als je naar hun toestand kijkt, is er ook geen plaats voor hen.”

Bekijk hier Uncanny Valley:

Steeds realistischer

De film van regisseur Frederico Heller volgt vooral één, niet met naam genoemde, man. Stukje bij beetje raakt hij verder verstrikt in de virtuele realiteit. Totdat hij zich begint af te vragen hoe virtueel het spel eigenlijk is.

Virtual reality ontwikkelt zich snel. Met initiatieven als de Google Glass en de Microsoft Hololens komt een steeds echtere digitale ervaring dichterbij, bijoorbeeld bij games. Techbedrijf Magic Leap kreeg deze week een investering van 827 miljoen dollar, zonder dat iemand echt weet wat voor virtual realityproduct het ontwikkelt. Hoe realistisch het is dat hun product een succes wordt, blijft dus nog even gissen.