De buitenissigheid bepaalt de charme

Erik Voermans (1958) is muziekredacteur van Het Parool en musicus. Als elektrisch gitarist maakt hij al jaren Robert Fripp-achtige soundscapes, maar nu heeft hij voor het eerst een hele cd gemaakt met eigen werken voor ensemble en orkest. Bizar detail: er is geen instrument aan te pas gekomen. Voermans heeft alles zelf uitgevoerd met geavanceerde muzieksoftware. En ja, dat hoor je – zo perfect kan geen mens spelen, al klinkt de jazztrompet in Slow evening bells griezelig echt. Hoewel de totaalklank soms al te gesynthetiseerd overkomt, is het ‘trompe l’oreille’ dat Voermans creëert met zijn buitenissige bezettingen (zoals piano, 8 klarinetten en 2 contrabassen) een van de charmes van de cd: met digitale middelen geeft hij akoestische raadsels op. Maar Still verrast vooral door de diversiteit en inventiviteit van de composities, die uiteenlopen van Zappa-frivoliteit en nachtclubjazz tot subtiele klankonderzoekingen en een hypnotiserend, vrijwel statisch drone-stuk van een half uur.