Trouwen met tranen in het 11e arrondissement

Stéphane en Maya zijn toch maar getrouwd. Met bloemblaadjes en kinderen op hun arm. En tranen in hun ogen. “Ik word verscheurd door emoties”, zegt de bruidegom. Natuurlijk heeft het stel er na de terreurdaden van gisteravond aan gedacht de hele boel af te zeggen.

“Maar er is veel familie uit Amerika overgekomen en die kan niet langer blijven. Nu zeggen we maar tegen elkaar dat liefde alles overwint. Zelfs dit.”

In het stadhuis van het 11de arrondissement van Parijs, aan de lommerrijke Place Léon Blum, gaan liefde en leed vandaag beurtelings over de drempel. Buiten voor de deur staat een klein tafeltje met een provisorisch condoleanceregister. Binnen verlenen Rode Kruismedewerkers nazorg aan mensen die de terreur van dichtbij hebben meegemaakt. Aan de 36-jarige Claire bijvoorbeeld, die 30 meter van café La Belle Equipe in de Rue de Charonne woont, waar vrijdagavond achttien doden vielen.

“Ik zat rustig thuis te eten toen ik ineens knallen hoorde. Eerst dacht ik aan vuurwerk, maar toen ik naar buiten keek, zag ik dode lichamen in de straat.”

Claire trilt en zegt dat ze het ene moment woedend is en het volgende alleen maar doodsbang. “Ik wil nu alleen maar weg uit de stad. We mogen de terroristen niet de kans geven om het leven in deze stad te veranderen, maar ik vrees dat het al niet meer terug te draaien is.”
Van een afstandje staat de Noorse actrice en zangeres Viktoria Winge te kijken hoe het bruidspaar onder bloemblaadjes wordt bedolven. “Zo raar dat dit allemaal tegelijk gebeurt”, zegt Wjnge. Eigenlijk zou ze vanavond met haar band Evolution and Vik optreden in Le Pop, een club niet ver van de concertzaal Bataclan, waar twee daders een slachting aanrichtten onder het publiek.

“Ik ben niet bijgelovig, maar ik geloof dat mijn intuïtie me heeft gered. Eigenlijk wilde ik gisteravond uitgaan, maar ik besloot binnen te blijven omdat ik het op een rare manier druk vond in de stad, waar ik anders juist zo gek op ben.”

Het concert van vanavond is afgezegd. Logisch, vindt de zangeres, maar ook ergens wel jammer.

“We hadden mooie ballads kunnen spelen om de mensen te troosten. Ik heb zelf een liedje geschreven over de aanslag van Anders Breivik op Utøya. Daar doet vandaag me wel een beetje aan denken.”

Arjan Paans